به گزارش پايگاه خبري آفتاب ري به نقل ازفارس، سال 91 از سال‌هایی بود که هنرمندان بسیاری از میان جامعه‌هنری رخت بربستند. افرادی که جای خالی آنها را شاید تا پایان یک دهه آینده نیز نتوان پر کرد.
در سال 91 بیش از 70 هنرمند در رشته‌های موسیقی، سینما و تئاتر، تجسمی و ادبیات؛ از دنیا رفتند. در این میان سهم موسیقی کمتر از دیگر عرصه‌های هنری نبود.
در میان هنرمندان آسمانی موسیقی چهر‌های شاخصی در زمینه آهنگسازی و رهبری گروه ارکستر وجود دارند که به بررسی زندگی‌نامه آنها می‌پردازیم.
** «اکبر لقا» خواننده
«اکبر لقا» در سال 1311 هجری شمسی در اصفهان متولد شد و از 5 سالگی اذان می‌گفت و در کودکی قرآن را در مدرسه با صدای خوش تلاوت می‌کرد.
او از سن 10 سالگی به دلیل برخورداری از صدایی خوب و رسا به هنر آواز جذب شد و به کلاس درس آقای «علی مرتضوی» راه پیدا کرد، سپس از محضر مرحوم «عباس خان سروری» کسب فیض کرد و بعدها راهی هنرستان جامع باربد شد تا از محضر مرحوم استاد مهرتاش نیز استفاده کند. اکبر لقا از سن 26 سالگی نزد مرحوم نورعلی خان برومند فراگیری موسیقی را ادامه داد و همچنین از وجود «حسن خان مشهون» و مرحوم استاد تاج نیز بهره برد.
وی با محمد میرنقیبی، پرویز یاحقی، جلیل شهناز و مرحوم سارنج در بیشتر ارکسترهای رادیو تهران فعالیت چشمگیری داشت و در اوایل تأسیس رادیو اصفهان در روزهای چهارشنبه هر 15 روز یکبار صدایش را به سمع شنوندگان همشهری خود می‌رساند.
این خواننده پیشکسوت که طی چند سال اخیر از بیماری سرطان حنجره رنج می‌برد 15 مرداد 1391 در منزلش در شهر اصفهان دار فانی را وداع گفت.
** «امیر حسین ملک» نوازنده ویلن
«امیرحسین ملک» نوازنده ویولن ارکستر سمفونیک تهران، فارغ‌التحصیل هنرستان موسیقی و دارای مدرک کارشناسی موسیقی بود که به مدت 5 سال به عنوان نوازنده ویلن در ارکستر سمفونیک تهران حضور داشت. او در کنار ارکستر سمفونیک تهران همکاری با دیگر ارکسترها همچون ارکستر پارسیان را نیز در کارنامه هنری خود داشت.
وی از دو سال پیش، بعد از پایان سفر ارکستر سمفونیک به اروپا به دلیل بیماری سرطان مغز استخوان تحت درمان قرار گرفت و قادر به ادامه فعالیت هنری نبود.
این هنرمند عرصه موسیقی، بعد از یک دوره بیماری سه‌شنبه 2 آبان 1391، در سن 30 سالگی دار فانی را وداع گفت.
** «بهرام سارنگ» خواننده
«بهرام سارنگ» خواننده آواز و از شاگردان استادان محمود کریمی و اسماعیل خان مهرتاش در سال 1330 در شهرستان میانه به دنبال آمد. کشش درونی به موسیقی از کودکی سرانجام او را به آواز خوانی رهنمون شد بیش از 10 سال نداشت که آوازها و ترانه‌های پخش شده از رادیو را زمزمه و تکرار می‌کرد.
برنامه گل‌های رادیو که نخستین آموزگارش بود و شنیدن آواز بزرگانی چون بنان، قوامی، ادیب خوانساری، دردشتی، اقبال آذر و دیگران او را با دستگاه های موسیقی ایرانی آشنا کرد تا آنجا که در نوجوانی گوشه‌های مهم آواز ایرانی را می‌شناخت. در 13 سالگی به آموختن نوازندگی ویلون پرداخت و همزمان با مقدمات تئوری موسیقی آشنا شد.
15 ساله بود که نخستین اجرای آواز در صحنه را تجربه کرد، در 17 سالگی آوازش از رادیو تبریز پخش شد. همنشینی با هنرمندان موسیقی ایرانی در تبریز همچون دکتر احد بهجت و دکتر فراهی و بدست آوردن سه دوره مقام نخست آواز در مسابقات هنری آموزشگاه‌های آذربایجان شرق، انگیزه‌های او را در یادگیری هر چه بیشتر آواز و گوشه‌های موسیقی ایرانی بیش از پیش کرد. در سال 1350 برای ادامه تحصیل به تهران آمد و همزمان در کلاس‌های شبانه هنرستان عالی موسیقی ردیف‌های آواز را از استاد محمود کریمی فرا گرفت، استاد اسماعیل مهرتاش نیز او را در دانش‌اندوزی آواز بسیاری یاری کرد.
در سال 1356 آواز و از رادیو ایران پخش شد، سارنگ در سال‌های ابتدایی دهه شصت با محمدرضا لطفی و گروه شیدا چند کنسرت را اجرا کرد. از سال 1367 همکاری خود را با انجمن موسیقی ایران و واحد موسیقی رادیو و تلویزیون و گروه‌های موسیقی آغاز نمود و کنسرت‌های فراوانی را در درون و بیرون کشور برگزار کرد. او در چندین دوره از جشنواره موسیقی فجر شرکت داشت و با گروه مرحوم فرامرز پایور هم کنسرتی در تالار وحدت برگزار کرد. بهرام سارنگ در 18 شهریور 1391 بر اثر ابتلا به بیماری سرطان در آمریکا درگذشت.
** «جلال ذوالفنون» آهنگساز و نوازنده سه‌تار
«جلال ذوالفنون» در سال 1316 در آباده متولد شد. در کودکی به همراه خانواده‌اش به تهران آمد و فراگیری موسیقی را در ده سالگی در خانواده‌ای اهل موسیقی شروع کرد. ویلن را نزد برادرش محمود ذوالفنون آموخت.برای ادامه تحصیل به هنرستان موسیقی ملی رفت و در آنجا با سازهای دیگر آشنا شد. در هنرستان از رهنمودهای موسی معروفی در زمینه تکنیک سه تار برخوردار شد. هم زمان با تأسیس رشته موسیقی در دانشکده هنرهای زیبا، به آنجا راه یافت. آشنایی با شخصیت‌های موسیقی ملی ایران از جمله نور علیخان برومند و دکتر داریوش صفوت، شناخت تازه‌ای از موسیقی اصیل ایران و امکانات وسیع سه تار برای وی به ارمغان آورد و از سال 1346 فعالیت خود را روی سه تار متمرکز کرد.
او از روش‌های اساتید چون ابوالحسن صبا، ارسلان درگاهی و همچنین راهنمایی‌های احمد عبادی بهره یافت. پس از پایان دانشکده در همان جا و در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ملی به تدریس سه تار پرداخت. در این سال‌ها از راهنمایی یوسف فروتن و سعید هرمزی که از نوازندگان قدیمی سه تار بودند برخوردار گردید.
جلال ذوالفنون آثار نوشتاری و صوتی فراوانی در زمینه موسیقی ایرانی از خود به جای گذاشته که از بین آنها می‌توان آلبوم‌های گل صدبرگ و آتش در نیستان با صدای شهرام ناظری را نام برد. همچنین از دیگر آثار او می‌توان به مستانه، سرمستان و شب عاشقان با صدای علیرضا افتخاری اشاره کرد.
ذوالفنون سالیان متمادی در زمینه تحقیق و تتبع گام برداشت و کوشید جوانان را با این قلمرو آشنا کند. مهم‌ترین کار وی پس از تحقیق، تدریس بود. کتابی با عنوان گل صد برگ که مجموعه‌ای از نوشته‌ها و خاطراتش درباره موسیقی است، از او منتشر شده است.
جلال ذوالفنون در آستانه بهار و در دوم فروردین‌ماه 1391 در اثر خونریزی داخلی پس از جراحی قلب باز، در بیمارستان البرز کرج درگذشت و به وصیت خودش و با حضور دوستداران و خویشانش در قبرستان امامزاده طاهر کرج دفن شد. آهنگسازان برجسته کشور از زنده‌یاد ذوالفنون به عنوان شکارچی موسیقی نام بردند.
** «حسن کسائی» موسیقیدان و نوازنده نی
«حسن کسائی» در تاریخ 3 مهر 1307 در خانواده‌ای تاجرپیشه به دنیا آمد. پدرش، «حاج سید جواد کسائی» از تاجران به نام آن زمان اصفهان بود که دلیل علاقه و انسی که با موسیقی داشت، با اساتید و بزرگان آن زمان مانند سید حسین طاهرزاده، جلال‌الدین تاج اصفهانی، اکبر خان نوروزی، خاندان شهناز، غلامحسین سارنج و ادیب خوانساری رفت و آمد می‌نمود. به طوری که منزل پدر کسائی محفلی بود برای تجدید دیدار و نیز ساز و آواز اساتید به نام موسیقی اصفهان، این آمد و شدها موجب شد حسن کسائی از کودکی با موسیقی آشنا شود و به مرور زمان، علاقه زیادی خصوصا به ساز نی پیدا کرد و از سن دوازده سالگی شروع به نواختن نی کرد و در سن سیزده سالگی به مکتب استاد نوایی رفت.
کسایی در محضر استاد صبا به نواختن ردیف‌ها پرداخت و با هنرمندانی چون خالقی، مشیر همایون و حسین محجوبی نیز می‌نواخته است. وی کنسرت‌هایی نیز با ادیب خوانساری و اجراهایی با تاج اصفهانی داشته است. نخستین اجرای رادیویی حسن کسایی به سال 1322 باز می‌گردد که وی قطعاتی را در دستگاه سه‌گاه با نواختن چهار مضراب معروف ابوالحسن صبا در رادیو ایران به صورت مستقیم اجرا می‌کند.
دو سال بعد (1324) وی دومین اجرای خود را با جانشینی نی برای ویلن استاد اجرا می‌کند. دو سال بعد (1324) وی دومین اجرای خود را با جانشینی نی برای ویلن استاد صبا در برنامه سولیست‌های خارج از کشور در رادیو ایران می‌نوازد و یک سال بعد دستگاه ریل گراندیک را ابتیاع می‌کند تا آثارش را در منزل ضبط و برای پخش هفتگی به رادیو تهران ارسال کند. در سن 20 سالگی (1327) نخستین اجرای تکنوازی نی خود را در دستگاه همایون در تئاتر اصفهان به صحنه برد و یک سال بعد قطعه معروف سلام را در دستگاه چهارگاه می‌سازد که از معروفترین قطعات موسیقی ایرانی به شمار می‌رود.
این قطعه بعدها از سوی حسین علیزاده در آلبوم صبحگاهی با سازبندی و ارکستراسیونی حجیم بازسازی می شود. استاد حسن کسایی در 25 خرداد 1391، پس از سپری کردن 2 ماه در حالت کما، درگذشت.
** «حسین سمندری» نوازنده دو تار خراسان
«حسین سمندری» در سال 1311 در شهرستان خواف متولد و از هشت سالگی با موسیقی آشنا شد. وی از نخستین چهره‌های موسیقی نواحی ایران بود که برای اجرا به خارج از کشور رفت و در طول زندگی خود در جشنواره‌های مختلف داخلی و خارجی شرکت کرد و مقام‌هایی را نیز کسب کرد.
حسین سمندری سال 86 در کنسرتی مشترک با جلال ذوالفنون با عنوان همنوازان صلح در سالن میلاد تهران شرکت کرد و از معدود نوازندگان موسیقی نواحی ایران بود که با یک استاد نوازنده موسیقی سنتی در یک کنسرت مشترک برنامه اجرا کرد. استاد سمندری فروردین سال 1391 دار فانی را وداع گفت.
** «رضا مشایخی» تعزیه‌خوان
«رضا مشایخی» تعزیه‌خوانی را از 6 سالگی شروع و تا سن 14 سالگی بچه‌خوانی می‌کرده است. از جمله اساتید وی در تعزیه خوانی می‌توان به میرزا یحیی رشته قانی ، میرزا مفتاح لاهیجانی، سید حسین مومن‌زاده و حاج ادهم بحطونی اشاره کرد. وی ارادت خاصی به ائمه داشت. حسینیه معروف حضرت ابوالفضل (ع) قودجان، سال‌ها از استاد در شهادت‌خوانی بهره می‌برد و همین امر رضا مشایخی را از دیگر تعزیه‌خوانان متمایز ساخته بود. مراسم این حسینیه همه ساله با جمعیتی بالغ بر 60 هزار نفر از شیفتگان مکتب عاشورایی از اقصی نقاط ایران برگزار می‌شود. وی در طول حیات خویش، در جوامع و کشورهای مختلف از جمله آمریکا به اجرای تعزیه پرداخت.
«رضا مشایخی» پیشکسوت تعزیه ایران 22 تیر 1391 در سن63 سالگی در شهر قزوین دار فانی را وداع گفت. پیکر این پیرغلام اهل بیت (ع) پس از تشییع در شهر محمدیه، به روستای ورس منتقل و سپس خاکسپاری شد.
** «سراجالدین باش قره» دوتار نواز
مرحوم «سراجالدین باشقره» در اول فروردین سال 1347 در روستای حسن طبیب به دنیا آمد و به علت علاقه خاصی که پدر مرحومش به فرهنگ و موسیقی ترکمن داشت، وی نیز به موسیقی سنتی علاقمند شد و بعد برای آموزش هنر خوانندگی و دوتار نوازی، به نزد استاد «رحیم خیوه‌لی»، که در حال حاضر یکی از استادان معروف موسیقی ترکمن می‌باشد، رفت و پس از تکمیل دوره آموزشی، به همراه استادش در مجالس جشن و شادی مردم این منطقه حضور یافت و با صدای گرم و گیرای خود، دوستداران موسیقی را شاد می‌نمود.
ضمنا وی دو سال پیش به اتفاق استادان صاحب نام و پیشکسوتان موسیقی اصیل ترکمن، از جمله: استاد عاشور گلدی گرکزی، استاد «اراز محمد باخوشی» و استاد رحمانقلیچ یمودی، در اولین جشنواره موسیقی دوران انقلاب اسلامی که در خرم‌آباد برگزار شد، شرکت نمود و با خواندن ترانه‌های: سونگقی داغی و ظالم آمریکا، در کنار استادان خود، دوستداران موسیقی آئینی و سنتی را شاد نمود و مورد تقدیر برگزارکنندگان جشنواره قرار گرفت.
سراجالدین باش قره، دو تار نواز و حماسه‌خوان ترکمن، اوایل دی سال جاری بر اثر بیماری سرطان ریه در بیمارستان آق قلا درگذشت. وی هنگام درگذشت 43 سال سن داشت.
** «عبدالله سرور احمدی» دوتار نواز
«عبدالله سرور احمدی» نوازنده نامدار دوتار در منطقه تربت جام سال 1328 در این شهر به دنبال آمد. وی از همان کودکی با دوتار انس گرفت و به دلیل آشنایی عمیق مادرش با مقام‌های منطقه و نوازندگی دوتار و به خاطر علاقه زیادش به آن، بیش از 45 سال این ساز را نواخت. حضور در جشنواره‌های مختلف موسیقی فجر و جشنواره موسیقی نواحی ایران و اجرا در مراسم بزرگداشت زنده یاد عباس معارف، که به موسیقی او بسیار علاقه داشت، و نیز انتشار دوم آلبوم از سوی انتشارات ماهور و انتشارات انجمن موسیقی ایران از جمله کارهای او به شمار می‌رود. سرور احمدی علاوه بر نواختن ساز، در ساخت دو تار هم دستی چیره داشت.
او همچنین در سال‌های میانی دهه هفتاد با همکاری موسسه رسانه‌های تصویری آموزش دوتارنوازی را در چند کاست تصویری انجام داد. سرور احمدی از معدود نوازندگانی بود که تمرکزش را بر نوازندگی ساز دو تار قرار داد و به تمام فنون دست راست از قبیل اقسام زخمه و پیچ و نیز اقسام فنون دست چپ و انحای آن از قبیل اقسام پرده لخشانک و پرده دزدک، ممارست و تبحر کامل دارد. سرور احمدی چند مقام جدید نیز ساخته است که از آن میان می‌توان به سودای گل و فراق و وداع اشاره کرد و به برخی از مقام‌های گذشته نیز اوج‌های جدیدی افزوده است که به عنوان مثال می‌توان مقام دل شیدا و سرحدی مرحبا و معراج‌نامه را نام برد. سرور احمدی روز دوشنبه 29 خرداد 1391 درگذشت.
** «فریدون پوررضا» خواننده گیلک
«فریدون پوررضا» خواننده و موسیقیدان گیلک و صاحب نظر در زمینه موسیقی فولکلوریک گیلکی، سال 1311 در «لشت نشا» متولد شد. پوررضا آواز ایرانی را از یونس دردشتی، سعادتمند قمی و غلامحسین بنان آموخت و در سال 1333 کار تعزیه را به همراه علی به کیش آغاز نمود. او در همان سال نمایشنامه‌ای برای تئاتر و اجرای آن در سالن سینمای لشت نشاء نگاشت.
شش سال بعد در آزمون خوانندگی رادیو گیلان رتبه اول را کسب کرد و به طور رسمی به عنوان خواننده شروع به کار نمود. از اردیبهشت 1350 همکاری با تلویزیون را آغاز کرد و در همان سال به عنوان پژوهشگر آواهای بومی و با همراهی مشاهیر فرهنگی و هنری ایران سیمین دانشور، محیط طباطبائی، منوچهر آتشی، محمود عنایت، ایرج افشار و دیگر استادان برجسته دانشگاه تهران به لندن سفر کرد.
وی در سال 1367 همکاری‌اش را با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران به عنوان کارشناس موسیقی آغاز و در همان سال کنسرتی را در رشت برگزار نمود. از آن تاریخ به بعد به ترتیب در شیراز، همدان، آلمان ، رشت و تهران به اجرای برنامه و کنسرت پرداخت. دو کاست می گیلان و گیله‌لو از آثار بعد از انقلاب اسوت. در سال 1379 تیتراژ و متن سریال پس از باران را اجرا و یک سال بعد مقام اول موسیقی در فیلم و سریال‌های کشور را از آن خود کرد.
فریدون پوررضا برداشتی متفاوت از موسیقی فولکلور ارائه داده است. او از ملودی‌های دیلمان، گالش و گیلک در این راه استفاده کرد. او با تحقیق در زمینه موسیقی، بسیاری از ظرفیت‌های موسیقی گیلان را رشد داد و به گیلان و ایران معرفی کرد. وی 23 فروردین 1391 در شهر رشت چشم از جهان فرو بست.
** «قاسم جبلی» خواننده
«قاسم جبلی» از خوانندگان موسیقی مردمی و ترانه‌های عامه‌پسند ایران، متولد سال 1305 بود. وی از نخستین کسانی بود که سبک ترانه‌های عربی را در موسیقی عامیانه (کوچه بازاری) ایران به کار گرفت.
«قاسم جبلی» که از جوانی با زبان عربی آشنا بود، در سفر به مصر آن را تکمیل کرد. صدای زنده یاد جبلی که در آغاز با نام مستعار فرهمند فعالیت می‌کرد، نخستین بار از رادیوی نیروی هوایی شنیده شد و سپس به رادیو ایران راه یافت. وی با آهنگ‌سازانی چون «برادران معارفی، عباس شاپوری، شاپور نیاکان، اسدالله ملک، عماد رام، ابراهیم سلمکی و منوچهر گودرزی» هم کاری داشت.
«قاسم جبلی» صبح روز پنج‌شنبه سوم اسفند 1391 در سن 86 سالگی در شهر تهران درگذشت.
** «محمد بیگلری پور»، آهنگساز و رهبر ارکستر سمفونی صدا و سیما
«محمد بیگلری‌پور» رهبر ارکستر سمفونیک صدا و سیما، در سال 1324 در شهر تهران به دنیا آمد. وی از چهره‌های برجسته موسیقی کشورمان بود. بیگلری‌پور در دانشگاه تهران تحصیل کرد و در همان‌جا نیز به آموزش می‌پرداخت. وی آهنگساز و رهبر ارکستر بود و موسیقی سرود پاینده باد ایران، نخستین سرود ملی ایران بعد از انقلاب، از آثار وی می‌باشد. همچنین وی پس از انقلاب، بیش از 1240 قطعه موسیقی ساخته است.
بیگلری‌پور پس از آنکه مجوز تأسیس هنرستان موسیقی صدا و سیما را اخذ کرد، شاگردان زیادی را پرورش داد و یک گروه موسیقی از میان دانشجویان دانشکده صدا و سیما تشکیل داد. ساخت سمفونی‌های انقلاب، ایران و حضرت محمد (ص)، انرژی هسته ای و کوه از دیگر فعالیت‌های وی است. محمد بیگلری‌پور، دی 1391 در پی ابتلا به سرطان درگذشت و بنا به وصیتش در قطعه 16 بهشت زهرا (س) و در جوار مادرش به خاک سپرده شد.
** «محمدرضا گرگین‌زاده» آهنگساز و نویسنده
«محمدرضا گرگین‌زاده» فرزند مرتضی گرگین‌زاده، به سال 1327 در محله امیریه تهران دیده به جهان باز کرد. وی پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در دبستان برزویه و تحصیلات متوسط در دبیرستان شروع به فراگیری فلوت کرد و پس از یک سال به کلاس یحیی نیکنواز رفت و ساز ویولن را انتخاب کرد و حدود دو سال نزد نیکنواز به فراگیری و نواختن ویولن پرداخت، سپس با راهنمایی یحیی نیکنواز به هنرستان موسیقی ملی رفت و در کلاس‌های شبانه این مدرسه ثبت‌نام کرد.
محمدرضا گرگین‌زاده، در این هنرستان زیر نظر استادانی: نظیر محمود ذوالفنون و علی تجویدی به فراگیری ویولن و گوشه‌ها و مقامات آواز ایرانی پرداخت، سپس نزد ولود تارخانیان به فراگیری و نواختن ویولن آلتو مشغول شد و مدت سه سال نزد این استاد نواختن این ساز را فرا گرفت. وی در سال 1348، همکاری خود را با ارکستر استاد حسین دهلوی آغاز کرد که بیشتر نوازنده‌های این ارکستر از شاگردان هنرستان موسیقی ملی بودند.
وی در سال 1352 به رادیو ایران رفت و مدت دو سال با ارکستر فرهاد فخر‌الدینی همکاری کرد. گرگین‌زاده، پس از چندی، برای تکمیل موسیقی به هنرکده موسیقی ملی که به سرپرستی مصطفی پورتراب اداره می‌شد رفت و در رشته آهنگسازی موفق به دریافت لیسانس از این مدرسه گردید و از آنجا عازم انگلستان شد. پس از چهار سال که در آن دیار ماند، خدمات باارزشی را انجام داد. وی پس از آن به وطن بازگشت و در سال 1358 به هنرستان عالی موسیقی رفت و در سمت ناظم این هنرستان مشغول انجام وظیفه شد و مدتی با این مدرسه همکاری کرد. وی بهمن 1391 دار فانی را وداع گفت.
** «محمدعلی شرفائی»، خواننده
«محمدعلی شرفائی» خواننده مقام دان و نوازنده نی و چوغرو کرمان فرزند فاطمه شرفائی خواننده و مقام‌دار مشهور ایران بود که 7 اردیبهشت 1391 در سن 48 سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت. شرفائی متولد بیدخون مرغک بم و از مفاخر موسیقی نواحی استان کرمان بود که به دلیل سکته قلبی دار فانی را وداع گفت. وی آخرین نوازنده چوغرو بود که تنها ساز کوبهای چهار گوش دوطرفه را می‌نواخت و با فوت او قسمتی از میراث شفائی و موسیقائی ایران از بین رفت.
ساز چوغرو در روستای بیدخون مرغک بم شناسایی شده و در هنگام رقص و پایکوبی نواخته می‌شده است. پوست چوغرو از جنس پوست بز و گوسفند بوده و دو زنگوله در دو طرف کمانه و تعدادی حلقه فلزی در چهارچوب چوبی آن آویزان است.
طرز نواختن چوغرو نیز بسیار جالب و متفاوت با سازهای دیگر کوبهای است. اکنون این ساز بازسازی شده و به عنوان سازی منحصر به فرد در موزه سازهای کرمان نگهداری می‌شود.
** «ملا غلامحسین افکاری» موسیقی محلی قوچان
«ملا غلامحسین افکاری» آخرین استاد بازمانده از نسل قدیم بخشی‌های قوچان بود. وی آخرین بخشی مذهبی و حماسه خوان شمال خراسان بود که 2 سال بعد از آخرین اجرایش در سال 74 در جشنواره موسیقی حماسی حوزه هنری دچار سنگینی گوش و ضعیف شدن شنوایی شد و این اتفاق منجر به انزوای او گردید به طوری که بعد از آن زمان، دیگر اجرایی نداشت.
بخشی‌ها فعالانی بودند که تنها می‌توانستند در زمان‌های خاص خصوصا مراسم‌های محرم و صفر و رمضان داستان‌های مذهبی بیان کنند. حماسه‌خوانی، داستان‌گویی و خواندن داستان از روی کتاب یکی از خصوصیات این بخشی به شمار می‌رفت، ملاغلامحسین به همه آداب بخشی و مجلس آرایی آنها مسلط بود.
** «همایون خرم» آهنگساز، سولیست ویولن و رهبر ارکستر
«همایون خرم» سال 1309 در بوشهر دیده به جهان گشود. از آنجا که مادرش از شیفتگان موسیقی اصیل ایرانی بود و از بین مقام‌های موسیقی ایرانی، به دستگاه همایون علاقه‌ای وافر داشت، نام «همایون» را برای فرزند خود انتخاب کرد. خرم در کودکی به مکتب استاد صبا راه یافت و چند سال بعد به عنوان نوازنده 14 ساله، در رادیو به تنهایی به اجرا پرداخت. بعدها در بسیاری از برنامه‌های موسیقی رادیو، خصوصا در برنامه گلها، به عنوان آهنگساز ، سولیست ویولن و رهبر ارکستر آثاری ارزشمند ارائه داد.
وی همچنین تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته مهندسی برق ادامه داد. پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران، فعالیت‌های اجرایی همایون خرم دچار وقفه‌ای چندین ساله شد.
اوقات او از آن پس، بیشتر صرف تدریس خصوصی ویلن و فعالیت‌های پژوهشی درباره موسیقی ایرانی شد. خرم دارای درجه 1 هنری (معادل مدرک دکترا) از شورای ارزشیابی هنرمندان ایران بود. او یکی از اعضای شورای عالی خانه موسیقی ایران بود.
ساز همایون خرم‌سازی پرصلابت ، سنگین و عاری از لغزش بود. قدر مسلم اینکه بخش گسترده‌ای از آثار خرم حافظه موسیقایی حداقل سه نسل از ایرانیان را در سیطره خود دارد. دشوار می‌شود ایرانی‌ای را یافت که نتواند «امشب در سر شوری دارم»را زمزمه کند. آثار ارکسترال همایون خرم که غالبا جمله بندی‌های مرکب و پیچیده توام با ضرب آهنگهای بسیار متنوع دارند نمونه‌های گاه سمفونی گونه‌ایی از موسیقی ایرانی به دست می‌دهند که کمتر آهنگسازی یارای برابری با آن را داشته است.
او که در اواخر عمر به بیماری سرطان مبتلا شده بود، در شامگاه بیست و هشتم دی‌ماه 1391 در بیمارستان دی تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا(س) به خاک سپرده شد.
** «محمدرضا روح بخش» نوازنده تار
«محمدرضا روح‌بخش» متولد 1321 و از نخستین فارغ التحصیلان موسیقی دانشکده هنرهای زیبا بود. او پیش از حادثه تصادفی که سال گذشته برایش پیش آمده بود در تهران زندگی می‌کرد اما پس از آن به یزد رفت.
محمدرضا روح‌بخش از نظر شیوه‌ی نوازندگی، به شدت متأثر از جلیل شهناز بوده و قطعه‌ی «نوبهار آمد یارا» از قطعات ماندگار این هنرمند فقید محسوب می‌شود.
این هنرمند خرداد ماه سال 1391 در سن 70 سالگی درگذشت و پیکرش صبح روز 22 خرداد ماه در قطعه هنرمندان و مفاخر یزد به خاک سپرده شد.
نظر شما