مردی در ساعت 2 نیمه شب به زنی می‌گوید: «دیگه زمان حاله، الآن وقت بچه‌دار شدنه»!!! واقعا بی‌شرمی هم حد و مرزی دارد! ...

اشاره: پس از اعتراضات دامنه‌دار این روزها علیه اکران فیلم توهین‌آمیز «من مادر هستم» به سراغ دکتر سید حسین علوی (منتقد فرهنگی و مدرس دانشگاه) رفتیم و نظر وی را به عنوان یکی از کسانی که فیلم مذکور را دیده در این رابطه جویا شدیم.

...............................

برای شروع لطفا از دلیل حضورتان در سینمایی که فیلم «من مادر هستم» را اکران کرده بود را بفرمائید. علوی: روز جمعه برای دیدن فیلمی که اخیرا صدای اعتراض متدینین را بلند کرده بود راهی یکی از سینماهای تهران شدم؛ «من مادر هستم» ساخته فریدون جیرانی. می‌خواستم ببینم که آیا نیشخندهای تمسخرآلود کسانی چون جیرانی به معترضان؛ مبنی بر اینکه آنان فیلم را ندیده، اعتراض کرده‌اند چقدر صحت داشت. لذا خود را مجاب کردم که پای فیلم کسی چون فریدون جیرانی بنشینم. و البته شما بهتر می‌دانید؛ جیرانی چه شخصیت ضد فرهنگی و واداده و غرب‌زده‌ای است. همین بس که این روزها صدای پلید آمریکا و بی‌بی‌سی فارسی برای او مدیحه سرایی را به سجده بر پای او رسانده اند! و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل! فیلم را چطور دیدید؟ علوی: ابتدا بهتر است داستان فیلم را مروری بنمائیم تا فضا شفاف شود. داستان فیلم حول محور دو عمل شنیع زنا می‌چرخد! دو دوست به نامهای سعید و نادر هستند که 25 سال پیش، نادر با همسر فعلی سعید عمل منافی عفت انجام داده و حالا سعیدِ حدودا 40 ساله با دختر 19 ساله نادر همین کار را می‌کند! (واقعا از قول من از خوانندگانتان بابت بر زبان آوردن این داستان کثیف عذرخواهی کنید.) دختر 19 ساله نادر که خودش باب معاشقه و عرق خوری با سعید را گشوده و نهایتا تن به زنای با او داده، پس از پشیمانی از همبستری با مردی که جای پدرش بوده او را به قتل می‌رساند و در ادامه همسر سعید (همان معشوقه 25 سال پیش نادر) با تقاضای قصاص از دادگاه، دخترک را اعدام می‌کند. این همه‌ی داستان فیلم است.  در ذیل داستان فیلم به چه نکات برجسته‌ای می‌توانید اشاره کنید؟ علوی: من بی‌شرمی‌های این فیلم را در چند سرفصل عرض می‌کنم؛ اولا محور فیلم یک حیاستیزی آشکار است. واقعا باید پرسید که تصویرسازی از زنا چه مشکلی از مشکلات این جامعه را حل می‌کند؟ این موضوعات را چه کسانی به امثال جیرانی سفارش می‌دهند؟ چه منفعتی از طرح بی‌حیاگونه‌ی چنین موضوعاتی عاید فرهنگ جامعه اسلامی ما می‌شود؟ آیا با چنین داستانهایی ما یک قدم به بی‌حیایی جوامع حیوان‌صفت غربی نزدیک می‌شویم؟ یا به جامعه باحیای اسلامی؟! به هر حال شکستن قبح عمل شنیع زنا که از گناهان کبیره بوده، بدون هیچ اشاره‌ای به معصیت بودن آن اصلی‌ترین لکه سیاه فیلم است. ثانیا این فیلم تخطئه‌ موذیانه‌ای بر حکم الهی قصاص است. قهرمان داستان که در عین حال شخصیت مظلوم و ترحم‌برانگیز داستان نیز هست، به جرم قتل با حالتی  سوزناک به چوبه دار سپرده می‌شود. آیا چنین تصویرسازی‌ای از یک اعدامی، موید قصاص است یا تخطئه آن؟! نکته دیگر اینکه ولیِّ دم دخترک مظلوم داستان، خودش یک زانیه است! یادمان باشد که همسر سعید سالها پیش با نادر عمل منافی عفت انجام داده بوده است. با این وصف مقتول قصاص، مظلوم و قهرمان داستان است، قاتل قصاص هم خودش زانیه‌ای است که از فرط جنون تحت درمان یک روانپزشک است! حالا قصاص در فیلم چهره‌ای مثبت دارد یا منفی؟!! نکته سوم مربوط به قهرمان‌سازی از یک دختر ولنگار است. قهرمان داستان «من یک مادر هستم» دخترکی است که با دوست پسرش در خانه‌ای مجردی بازداشت شده، مشروبات الکلی می‌خورد و با میل و اراده تن به زنا داده است! نکته چهارم در مورد پلیدیهای منتشر شده در متن داستان فیلم؛ به لجن کشیده شدن شخصیت «مادر» است. در این فیلم سه مادر حضور دارند. سیمین (زانیه‌ی سابق نادر و همسر فعلی سعید)، آوا (دختر نادر که با سعید زنا کرده)، ناهید (مادر آوا و همسر نادر که زنی است عصبی‌مزاج و متحجر که قهرمان داستان (آوا) آرزو دارد از دستش خلاص شود) حالا پیدا کنید مادر خوب را!!! همه مادران این فیلم یا دیوانه‌اند یا زانیه! پناه بر خدا!  آیا بازهم نکته برجسته‌ای در متن فیلم قابل ملاحظه است؟ علوی: بله. به عنوان نکته پنجم باید اضافه کنم که شخصیت وزین و نمونه‌ی «خانواده ایرانی» نیز در این فیلم لگدمال هوا و هوس سازندگان آن شده است. چه اینکه تمام خانواده‌هایی که در فیلم تصویرسازی شده اند غرق در فساد و فحشا و کثافت و بی‌بندوباری‌اند. شما خوب می‌دانید که زبان سینما زبان نمادسازی است. وقتی در یک فیلم بلند هیچ خانواده سالمی وجود ندارد و در عین حال هر خانواده ای که می‌بینید، غرق در فحشاست، باید فهمید که تصور سازندگان فیلم از نوع خانواده‌های این جمعه تا این حد سیاه است که به خود اجاز چنین تصویرسازی‌ای را می‌دهند.  آقای علوی! اینهایی که فرمودید به متن فیلم بازمی‌گشت. آیا در حاشیه فیلم یا در لایه‌های زیرین آن هم مواردی از ضدارزشها و بی‌اخلاقی‌ها وجود داشته است؟ علوی: بله، تا دلتان بخواهد! این فیلم فوران سیاهی و تباهی است! مثلا کدام پدر با حیا و عاقلی است که فرزند خود را بتواند به سینمایی ببرد که در دیالوگهایش مردی در ساعت 2 نیمه شب به زنش می‌گوید: «دیگه زمان حاله، الآن وقت بچه‌دار شدنه»!!! واقعا بی‌شرمی هم حد و مرزی دارد. بعد همین کسانی که سینما را تا این حد به تباهی کشیده اند، می‌گویند چرا مردم با سینمای ما قهر کرده‌اند! خدا را شکر که مردم با این لجن‌زار قهر کرده‌اند. مصیبت آن روزی است که مردم به شماها اقبال کنند! در همین فیلم زنی شوهردار با هفت قلم آرایش (سیمین؛ همسر نادر و زانیه‌ی سابق نادر) نیمه شب سوار خودروی دوست پسر سابقش می‌شود و روی داشبورد ماشین وی ضرب می‌گیرد و با هزار کرشمه آوازی کوچه باغی (به قول خودش شیش و هشت!) می‌خواند! واقعا کدام مرجع و مجتهدی می‌تواند حکم حلال بودن دیدن این صحنه‌ها توسط یک مرد مسلمان را صادر کند؟! اگر چنین نیست پس ممیزی ارشاد در کدام خواب خرگوشی به سر می‌برده که این مزخرفات را پروانه اکران داده است؟! در این فیلم نیروی انتظامی نیز به سیاق مرسوم فیلمسازان نزدیک به جریان اصلاحات و فتنه 88 مورد تهاجم قرار گرفته است. کافی است به صحنه‌ای که افسر پلیس، آوا را به همراه دوست پسر گیتاریستش بازداشت کرده رجوع کنید تا این جنگ روانی با حافظان نظم و امنیت کشور را ببینید! اینهم نیروی انتظامی! دیگر چه می‌خواهید؟ باز هم بگویم؟ از مرثیه‌ی غمناک چادر؛ این حجاب کامل اسلامی برایتان بگویم که در این فیلم چگونه مبدل به لباس کهنه و مندرس زندان و دادگاه شده و هیچوقت آن را بر تن زنان فیلم نمی‌بینید، الّا در مراکز مربوط به قوه قهریه‌ی نظام جمهوری اسلامی! بازهم برایتان بگویم؟ از تماس بدنی مکرر هنرپیشه‌های فیلم در طول این فیلم؟! گویی هیچ حرمتی برای لمس نامحرم وجود نداشته و گویی اینها از اولیات احکام شرع بی‌خبرند و ممیزی ارشاد .... پناه بر خدا! آنها را که دیگر ول کنید! باز هم برایتان بگویم از سبک زندگی غیر اسلامی، مصرفی و تجملاتی‌ای که شخصیتهای داستان در اکثر پلانها غرق در آنها شده‌اند؛ قصرهای لوکس! ماشینهای لوکس و ... بگذریم!  آقای جیرانی مدعی شده که فیلمش در راستای بد نشان دادن منکراتی چون زنا و ... بوده است نظر شما چیست؟ علوی: ایشان خودش بهتر می‌داند که فیلمش در چه راستایی است! بالاخره جیرانی اگر این حرفها را نزند که فیلمش به سرعت توقیف می‌شود. او باید این حرفها را بزند تا هم زمان بخرد و هم فیلم ضد اخلاقی‌اش را اخلاقی جلوه دهد. اینها که جرات ندارند با صدای بلند بگویند «زنده باد زنا! زنده باد شرب خمر! زنده باد تمسخر چادر و نظام جمهوری اسلامی و خانواده اسلامی و ...» تمام هنر اینها در همین بندبازیهاست که به اسم اخلاق سالهاست که اخلاق را به پلیدی خویش آلوده‌اند. ثانیا ما دُم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟!! چطور می‌شود باور کرد که جیرانی در پی ستیز با منکرات بوده در حالی که قهرمان مظلوم و معصوم (!) داستانش دختری عرق‌خور و زناکار است؟!! این حرفهای امثال جیرانی را جدی نگیرید. هیچ بقالی نمی‌گوید ماست من ترش است! واقعا مقصر انتشار این فیلم ها چه کسی است؟ به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب ری به نقل از رویداد نیور