پايگاه خبري تحليلي آفتاب ري :
محمد حسين جعفريان - در حالي‌كه رهبر معظم انقلاب امسال را سال توليد ملي و حمايت از كار و سرمايه ايراني ناميده‌اند، خبر مي‌رسد كه كارخانه عظيم پتروشيمي اصفهان تعطيل شده است. اين كارخانه يكي از واحد‌هاي بسيار فعال و نمونه در صنعت پتروشيمي كشور است و شايد بهتر باشد حالا بگوييم بود! پتروشيمي اصفهان ۲۰ سال است كه محصولات متعدد پتروشيمي را توليد مي‌كند. در تمام اين سال‌ها اين كارخانه عظيم در امنيت كامل و بدون هيچ حادثه‌اي به كار توليد مشغول بوده است كه اين در نوع خود يك ركورد محسوب مي‌شود. اين كارخانه بار‌ها به عنوان صادر‌كننده نمونه كشور شناخته شده و از اين حيث، هم در كيفيت محصولات و هم تنوع و ارز‌آوري آنها، الگويي براي واحد‌هاي مشابه به شمار مي‌رود. براي حدود ۷۰۰ نفر مستقيم و هزاران نفر غير‌مستقيم در اين كارخانه ايجاد اشتغال شده بود و با تعطيلي آن، لشكري از بيكاران روي دست دولت خواهد ماند. علت تعطيلي اين پتروشيمي نيز در نوع خود جالب توجه است. در خبرها آمده، اين واحد عظيم توليدي، به خاطر انباشت بدهي‌هايش به پالايشگاه اصفهان، تعطيل شده است. بايد از بزرگواراني كه در اين برهه حساس چنين تصميم عجيبي گرفته‌اند، پرسيد؛ آيا تعطيلي اين كارخانه باعث پر‌داخت اين بدهي‌ها مي‌شود؟ آيا به عوارض جانبي اين تصميم و نتايج اسفبار آن توجه شده است؟ لااقل اگر چراغ اين مركز توليدي روشن باشد و چرخ آن بچرخد، اميدي به گسترش كار و ارز‌آوري در اين وانفساي تحريم‌ها و باز‌گرداندن اندك اندك آن بدهي‌ها هست. اما با تعطيلي آن و بيكار‌كردن كارگران و مسدود شدن چرخه توليدات گوناگون آن، چه نتيجه‌اي حاصل خواهد شد؟ بر سر صنايع پايين دستي كه محصولات اين پتروشيمي، مواد اوليه كاري آنها بوده است، چه خواهد آمد؟ چرا مشكل را بين خود‌تان حل نمي‌كنيد؟ باري در چند ماه اخير اخبار عجيب و غريب و مأيوس‌كننده‌اي از صنعت كشور به گوش مي‌رسد. در اردبيل مسئولان هشدار داده‌اند، چنانچه حمايتي نشود و همين نگاه به صنعتگران اين استان باقي بماند، بخش اعظم صنايع استان ور‌شكست خواهد شد. از صنايع نساجي و لبني اخبار نا‌اميد‌كننده‌اي به گوش مي‌رسد. در بقيه استان‌ها نيز وضع چندان درخشان نيست. در همين حال يك نماينده مجلس تأكيد كرده است؛ نوع نگاه وزير فعلي صنعت و كشاورزي، تهديدي براي صنعت كشور است. بسياري ديگر نيز نسبت به ناهماهنگي اين وزارتخانه و نتايج تأسفبار آن هشدار‌هاي جدي داده‌اند. چرا وقتي رهبر انقلاب با دقت و هوشمندانه نقشه مهندسي اقتصاد مقاومتي را طرح مي‌كنند، مسئولان به بي‌راهه مي‌روند و ساز ديگري مي‌‌زنند؟ آيا مي‌دانيد هر‌كدام از اين واحد‌هاي صنعتي كه تعطيل مي‌شوند، براي فعال‌كردن دوباره آنها چه هزينه و زمان زيادي بايد صرف كرد؟ آيا شعار دادن و ارائه آمار‌هاي رنگارنگ بس نيست؟
نظر شما