به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، جام جهانی باشگاه‌ها ۲۰۲۵ که برای نخستین‌بار با فرمت جدید و حضور ۳۲ تیم برتر دنیا در آمریکا برگزار شد، با حواشی و اتفاقات بسیاری همراه بود. در میان هیاهوی آغاز این تورنمنت و همزمان با وقوع تجاوز رژیم صهیونیستی به خاک ایران، حضور موفق و درخشان علیرضا فغانی، داور استرالیایی ایرانی‌تبار، نقطه امیدبخشی برای جامعه فوتبال ایران و جهان بود.

فغانی در دیدار افتتاحیه میان اینترمیامی و الاهلی مصر به قضاوت پرداخت و سپس سوت بازی‌های حساس بایرن مونیخ – بوکاجونیورز و چلسی – پالمیراس را نیز بر عهده داشت. عملکرد بی‌نقص او مورد توجه ویژه پیرلوئیجی کولینا، رئیس کمیته داوران فیفا قرار گرفت و به همین دلیل فغانی به عنوان داور فینال پرتماشاگر چلسی و پاری‌سن‌ژرمن انتخاب شد.

انتخاب فغانی با واکنش گسترده رسانه‌ها و استقبال گرم ایرانیان در فضای مجازی مواجه شد، اما پس از مراسم اختتامیه و اهدای مدال توسط دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، فضای دو قطبی و جنجال‌هایی نیز به وجود آمد.

علیرضا فغانی که در این رقابت‌ها به عنوان داور استرالیایی حاضر بود، در گفتگویی به سؤالات متعددی درباره این مسابقات، شرایط دشوار سیاسی پیرامون آن و عملکرد خود پاسخ داد. در ادامه مشروح این گفتگو را می‌خوانید.

دو روز پیش از دیدار فینال جام جهانی باشگاه‌ها مشخص شد که علیرضا فغانی برای قضاوت این بازی انتخاب شده. ویدئوی لحظه اعلام نام شما توسط کولینا هم بسیار مورد توجه قرار گرفت. از همان جلسه شروع کنیم و اینکه به نظر می‌رسید با توجه به قضاوت در دیدار افتتاحیه، انتظار چنین انتخابی نداشتید. 

امسال جام‌جهانی باشگاه‌ها با ۳۲ تیم برگزار شد و به نوعی برای میزبان شبیه‌سازی جام‌جهانی بود. خب سال قبل از جام‌جهانی برگزار می‌شد که هم امکانات را بسنجند و هم اینکه از امسال این برنامه را برای تیم‌های باشگاهی دارند. برای همین از اهمیت بالایی برای فیفا برخوردار بود و اکثر داورهایی که آن‌جا بودند، از داوران باتجربه قاره‌ها بودند و من هم این شانس را داشتم که از طرف استرالیا، در این تورنمنت با کمک داوران استرالیایی حضور پیدا کنم. خوشبختانه در تمرینات شرایط طوری پیش رفت که اعتماد شد و بازی افتتاحیه را به ما دادند. در هر تورنمنتی دو بازی مهم است که بازی افتتاحیه را به ما دادند و بعد هم در طول مسابقات، مرحله گروهی یک قضاوت داشتیم، یک بازی هم در مرحله یک‌چهارم داشتیم و خودم فکر نمی‌کردم که فینال را هم به ما بدهند. هرچند که با توجه به عملکرد داوران و البته تیم‌هایی که بالا آمدند، ما را آن‌جا نگه داشتند، ولی حقیقتاً یک درصد شانس برای خودم قائل می‌شدم که فینال را قضاوت کنم. شرایط طوری پیش رفت که زمانی که اعلام کردند ما هستیم، واقعاً برای خودمان هم خیلی هیجان‌انگیز بود. از طرفی برایم باعث افتخار بود که در این تورنمنت مهم، هم بازی افتتاحیه و هم بازی فینال را در خاک آمریکا قضاوت می‌کنم.

شما پیش از این قضاوت در بازی‌ها و تورنمنت‌های مهم دیگری را تجربه کرده‌اید. این دوره از جام‌جهانی باشگاه‌ها تفاوت خاصی داشت که به چشم شما آمده باشد و بخواهید در موردش صحبت کنید؟ 

از نظر اجرایی که دقیقاً همان شرایطی که برای جام‌جهانی قرار است عملی شود، در این تورنمنت تست شد؛ چه استادیوم‌ها و چه بقیه موارد. این تورنمنت تقریباً جایگزین جام کنفدراسیون‌ها شده و یک سال قبل از جام‌جهانی، امکانات کشور میزبان مورد بررسی قرار گرفت. از طرفی برای اولین‌بار بود که تعداد زیادی از باشگاه‌های معتبر دنیا در این تورنمنت حضور داشتند و جوایزی هم که برایش در نظر گرفته بودند، اهمیت این بازی‌ها را خیلی زیاد کرده بود. من فینال جام جهانی باشگاه‌ها در سال ۲۰۱۵ و دیدار رده‌بندی را در سال ۲۰۱۳ قضاوت کردم، ولی خب آن مسابقات با شش، هفت تیم برگزار می‌شد، اما این فرمت جدید که ۳۲ تیم حضور داشتند تقریباً مثل جام‌جهانی قبلی بود و حدود ۳۳ روز هم طول کشید.

در طول برگزاری مسابقات، انتقاداتی به خاطر گرما یا استقبال نسبتاً کم تماشاگران مطرح بود. به نظر شما جام‌جهانی خوبی به میزبانی آمریکا در پیش است؟ البته کانادا و مکزیک هم هستند، اما بیشتر ورزشگاه‌های میزبان مسابقات در آمریکا است. 

یک‌سری موارد به خاطر شرایط جوی بود، اما در مجموع از امکانات و نحوه برگزاری رضایت داشتند. قطعاً پیش‌بینی‌هایی برای سال آینده انجام می‌دهند و همانطور که گفتید تعدادی از بازی‌ها هم در مکزیک و کانادا برگزار خواهد شد. به نظرم سعی می‌کنند تورنمنت را به بهترین نحو برگزار کنند.

برویم سراغ بازی فینال که خیلی هم خبرساز شد! مشخصاً درباره مراسم پایانی صحبت کنیم. برخی افراد می‌گویند شما طبق پروتکل‌ها رفتار کردید و بعضی هم نظر دیگری دارند. 

این‌که رئیس‌جمهور آمریکا در آن مراسم حضور داشت، چیز عجیبی نبود، چون جام‌جهانی ۲۰۱۸ که در روسیه برگزار شد، اگر خاطرتان باشد یا به آرشیو رجوع کنید، آقای پوتین روی استیج بود. در جام‌جهانی ۲۰۲۲ هم امیر قطر روی استیج بود و در آمریکا آقای ترامپ. از طرفی می‌دانستیم در استادیوم حضور دارد و بازی را نگاه می‌کند، ولی نمی‌دانستیم که 100درصد برای مراسم پایین می‌آید. به هر حال ما طبق همه استیج‌هایی که قبلاً رفته بودیم و مراسم‌هایی که برگزار می‌شود، طبق همان پیش رفتیم. ضمن این‌که یک نفر همراه ما است و همه مواردی که باید رعایت شود، مثلاً رد شوید و دست بدهید و این‌جا بایستید و... همه این‌ها را گوشزد می‌کند و ما دقیقاً طبق شرایط و پروتکل‌ها پیش رفتیم. ضمن این‌که من آنجا نماینده استرالیا بودم. هرچند مردم لطف دارند و خب همه هم مرا به ملیت ایرانی می‌شناسند، ولی من آن‌جا با تابعیت کشور استرالیا روی استیج بودم.

واقعیت این است که شما در این تورنمنت داوری بودی از کشور استرالیا، با ملیت ایرانی. با این حال یکی از انتقاداتی که برخی مطرح کردند این بود که مثلاً چرا فغانی جلوی ترامپ کمی خم شد یا سرش را پایین آورد! 

خیلی متوجه این موضوع نمی‌شوم؟ یعنی موقعی که مدال را می‌اندازند؟ (کمی مکث می‌کند) ... سال‌های سال است که این موارد را برای من رقم می‌زنند؛ در بهترین زمان‌های زندگی‌ام، در بهترین جایی که این موفقیت را کسب کردم و این حرف و حدیث‌ها را درست کرده‌اند، قبلاً بوده و الان هم هست و برای من چیز جدیدی نیست. اما دقیقاً مثل بقیه پیش رفتیم و مورد خاصی نبود که بخواهند از من توقع داشته باشند. توقع باید دوطرفه باشد. من تعجب می‌کنم؛ برای چه از من توقع زیادی دارند؟ من پروتکل‌ها را انجام دادم و به اسم داور استرالیایی رفتم و کارم را انجام دادم. چطور زمانی که مردم عراق مرا مورد هجمه قرار داده بودند، خود شما خبرنگاران از مسئولان سوال کردید که این هجمه صورت گرفته، شما نمی‌خواهید کاری کنید و دفاعی انجام دهید؟ آن مسئول گفته بود داور استرالیا است و به ما ربطی ندارد. وقتی این موارد هست، چه توقعی از من دارند، آن هم در حالی که من صرفاً طبق پروتکل‌ها کاری را کردم که باید انجام بدهم.

لحظه‌ای که شما مدال را می‌گرفتی، یک دیالوگی با اینفانتینو انجام شد. بعضی‌ها هم به این موضوع پرداختند که شما برای مواجه نشدن با ترامپ، آن دیالوگ را شروع کردید. 

یک نفر از نظر سن و سال از ما بزرگ‌تر است و آن‌جا دارد یک کاری انجام می‌دهد با هر سِمَتی؛ طبق روال ما پیش رفتیم و سلام و علیکی صورت گرفت و بعد آقای اینفانتینو سوال کرد که خسته شدی؟ گفتم نه، ما آماده‌ایم برای دو تا ۱۵ دقیقه دیگر که یک لبخندی هر دو، سه نفر زدند و ما هم رد شدیم و رفتیم.

در موارد معدودی هم درباره شما از واژه‌هایی مثل بی‌وطن یا وطن‌فروش استفاده شد یا نصب بنری در قم با تصویر شما که در طراحی آن به جای مدال، سیب‌زمینی گذاشته شده بود! خطاب به این افراد چه صحبتی دارید؟ 

من صحبتی با آنها ندارم و این کارهایی که دارد انجام می‌شود، برای من جدید نیست؛ از قبل هم بوده. من هر کاری که باید صورت می‌گرفته را انجام دادم و جوابی هم برای کسی ندارم. ضمن این‌که همیشه کشور خودم را دوست داشته و دارم؛ کشوری که در آن بزرگ شدم، بیشتر موفقیتم را در ایران به دست آوردم. جنگ را هم مثل همه مردم دنیا، ما هم محکوم کردیم؛ چه کسی دوست دارد؟ ما هم همه فامیل و پدر و مادرم در ایران دارند زندگی می‌کنند و برای چه من باید از کسی که این اتفاقات را رقم زده، طرفداری کنم؟ در کل، همه جنگ و اتفاقات این‌چنینی را محکوم می‌کنند و ما هم همین‌طور. چه کسی دوست دارد پدر و مادرش زیر بمب و باروت باشد؟ خواهر و آشناهایش و فامیل و دوستش و اصلاً مردمش زیر بمباران باشند؟ در همین ۱۲ روز ما دقیقاً در مسابقات بودیم و هر روز با دلهره بود، هر روز با استرس بود و همه سوال می‌کردند چه شده. حتی می‌آمدند و خیلی از فیلم‌های تخریب‌هایی که در فلسطین اشغالی صورت گرفته بود را به ما نشان می‌دادند و می‌گفتند ایران خیلی خوب جواب داده. هر روز پیگیر اخبار بودیم و بهترین خبر و بهترین روز همان روزی بود که آتش‌بس شد، اما متاسفانه بعضی‌ها قضاوت می‌کنند و نظر می‌دهند.

علاوه بر تمام حواشی و انتقادات، تعدادی از کاربران هم در فضای مجازی گفته بودند بیایید از این زاویه به موضوع نگاه کنیم که ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، به یک ایرانی مدال داده و این خودش خیلی اتفاق بزرگی است. 

دوست عزیزم آقای فرهاد شاه‌میری که سال‌ها در سطح جهانی قضاوت کرده و می‌داند که در این سطح ماندن به صورت طولانی چقدر سخت است، اظهارنظر قشنگی کرده که ما چرا از این دید نگاه نمی‌کنیم که وقتی رئیس‌جمهور آمریکا، که با بسیاری از ایرانی‌ها مشکل دارند و دیگر اقامت ایرانی‌ها را تمدید نمی‌کنند و اجازه ورود به آنها را نمی‌دهند، فغانی رفته آن‌جا و باعث شده که رئیس‌جمهور این کشور بیاید و به او مدال بدهد. اگر من را هنوز ایرانی می‌دانید، چرا از این دید نگاه نمی‌کنید؟ ولی متاسفانه دنبال یک‌سری موارد دیگر و پوستر و بنر هستند که برای من مهم نیست. یعنی نه من به آن تعریف‌کردن‌هایشان دل بسته بودم و نه از این کارهایی که جدیداً می‌کنند، ناراحت می‌شوم؛ اما یک‌سری افراد تندرو مواردی را رقم می‌زنند که فقط باعث آزرده‌خاطر شدن افراد می‌شوند.

آن عکس یا ویدئوی کوتاهی که لایک نشان می‌دهید هم مورد توجه قرار گرفت و بعضاً با واکنش‌های منفی مواجه شد. شما با چه هدفی لایک نشان دادید؟ 

معمولاً در چنین مواقعی بعضی‌ها علامتی را نشان می‌دهند. مثلا اگر یادتان باشد، من سال ۲۰۱۸ دستم را به نشانه شکرگزاری به سمت بالا گرفتم. اینجا هم اول یک عکس رسمی بود و بعد از آن ابتدا اینفانتینو لایک نشان داد و بعدش ترامپ و پس از آن من. این علامتی بود برای همه کسانی که می‌گفتند فغانی تمام شده و تصمیم گرفتند که من دیگر در لیست بین‌المللی ایران نباشم.

منبع: تابناک

انتهای خبر/