به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید «مهدی فرید طالب‌نیا» ۱۲ بهمن ۱۳۳۹، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش محمد، بازنشسته بود و مادرش، رباب نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و سپس دانشگاه قبول شد. نماینده دانشجویان و دبیر ریاضی و رئیس گروه ریاضی آموزش و پرورش بود. دانش‌آموزان بسیاری جذب کلاس‌های اسلام‌شناسی او شدند. این دانشجوی پاسدار به علت مخالفت سپاه پاسداران با اعزامش به جبهه بدلیل مسئولیت راهبردی‌اش در سپاه از طریق بسیج راهی میدان نبرد شد.

 ۲۰ اردیبهشت ۱۳۶۱، در شلمچه به هنگام شناسایی در خاک عراق بر اثر اصابت گلوله به سر شهید شد. مزار او درقطعه ۲۶ گلزار شهدای بهشت زهرای تهران واقع است.

 در وصیت‌نامه این شهید آمده است: 

 بسم الله الرحمن الرحیم و بسم رب الشهدا والصدیقین

 ان الله اشتری من المومنین انفسهم و اموالهم بان لهم یقاتلون فی سبیل الله فیقتلون وعدا علیه حقاً فی التورات و الانجیل و القران ومن اوفی بعهده من الله فستبشرو ببیعکم الذی بایعتم و به و ذلک هو الفوز العظیم. (۱۱۱ - توبه)

 جهاد، در رحمت الهی است، که تنها بر روی بندگان ویژه خداوند بازمی شود، پیراهن سربازی زرهی آهنین است که دست فداکار و غیرت آن را بر اندام جوانمردان خونگرم و فعال می‌پوشاند. این جامعه فاخر در زندگی لباس شرافت و پس از مرگ حریر بهشت خواهد بود. آری گلگون‌کفنان یعنی آنهایی که در راه دین و عدالت به خون گلوی خود رنگین شده‌اند. در این جهان جز نام و افتخار نخواهند داشت و در آن جهان جز در بهشت برین خانه نخواهند کرد.

 من شب و روز شما را به جهاد و مبارزه دعوت می‌کنم و پیوسته نغمه جانبازی و فداکاری را در گوش‌های سنگین شما می‌نوازم؛ ولی افسوس که دم گرم من درآهن سرد شما اثر نمی‌کند.

 هم‌اکنون گفتار خود را یک‌بار دیگر تکرار می‌نمایم؛ باشد که خون افسرده و سرد در شریانتان به جریان افتاده و از حقوق و حیات خود دفاع کنید؛ باید بگویم ذلیل‌ترین اقوام جهان، مردمی هستند که کوچه‌های شهرشان میدان تاخت و تاز بیگانگان قرار گیرد.

 به امام بگویید که ما حفظ استقلال و ناموس انقلاب اسلامیمان را به‌خاطر سرهای نترس و بی‌باک خود حفظ خواهیم کرد. به امام بگویید که ما تشنگان که به دنبال آب زلال شهادت می‌رویم سیراب باز نخواهیم گشت. ما هم این سخن امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) را که مظلوم‌ترین اماممان است با تمام جان و دل فریاد می‌زنیم که چنین فرمود: «قسم به آن کسی که جان پسر ابوطالب مقدور اراده او است، هزار مرتبه در میدان پیکار به خاک و خون غلتیدن از مردنی که بر روی بستر بگیرد و ویژه پیرزنان باشد گوارا و شیرین‌تر است.»

 هم‌اکنون این‌ها، این آشوب‌طلبان بی سروسامان، این نانجیب‌های کافر و مشرک و منافق به‌منظور اعاده فتنه‌ها و استقرار ظلم و ستم به دورهم گرد آمده‌اند و می‌خواهند که دوباره فرعونی آفریده و در پیرامونش به کردار ناشایست و اعمال جابرانه خویش ادامه دهند. می‌خواهند دیو خودسری و استبداد را که اکنون آواره وطن است بار دیگر به وطن خویش دعوت دهند. می‌خواهند میزان ظلم و تعدی را درست به حدنصاب و کمال برسانند.

 ولی کور خوانده‌اند تا ما و امثال ما هستند نخواهند گذاشت که به این مقصود شوم خویش برسند. مگر ما نبوده‌ایم که می‌گفتیم که کاش ما در کربلا در زمان امام حسین بودیم و به ندای «هل من ناصر ینصرنی» او پاسخ می‌دادیم؛ خوب حالا وقتش رسیده است؛ مگر هر زمینی کربلا و هر روزی عاشورا نیست. تا به کی می‌ماندم و رفتن برادرهایم داود مجیدی‌ها، مهدی رجب‌بیگی‌ها و علی نامورها را می‌دیدم. آری یاران، زمان رفتن من هم فرا رسیده و به خدا قسم این رفتن به‌سوی رستگاری است. من الان یاران را می‌بینم که منتظر من هستند و مرا می‌خوانند. آری لحظه پرواز فرا رسیده است؛ پرواز به‌سوی یاران، پرواز به‌سوی معشوق.

 به شاگردانم بگویید که هرگز از یاد خدا غافل نشوند و کلاس را تعطیل نکنند، آخر بار آینده انقلاب بر دوش آنها است و برای این کار باید هر چه که می‌توانند از نظر عقیدتی خود را آماده کنند و به همه وصیت می‌کنم که در همه کارها به یاد خدا باشند و خدا را فراموش نکنند و به ائمه اطهار متوسل شوند که هر چه داریم از آنها است. امام را فراموش نکنند و شعار خدایا، خدایا تا انقلاب مهدی را هرگز فراموش نکنند که ان‌شاءالله تحقق پیدا کند.

 والسلام

 مهدی فرید طالب‌نیا

انتهای پیام/