شهید «حمیدرضا زمانی مجد» 15 بهمن‌ماه 1348، در شهرســتان کنگاور به دنیا آمد. پدرش خداکرم و مادرش اختر نام داشــت. تا دوم متوسطه در رشته تجربی درس خواند. به‌عنوان ســرباز ارتش در جبهه حضور یافت. دوم مرداد 1367، در مریوان توســط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

 متن وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید؛

 باسمه‌تعالی

 با سلام به منجی عالم بشریت و نایب بر حقش امام خمینی و با سلام به آنان که با قلم و قدم و دست و زبان خود به انقلاب و جمهوری اسلامی نظر لطف و ارادت دارند شهادت مرتبه‌ای نیست که همه و یا هر کس لایق آن باشد و بنده نیز این وصیت‌نامه را ازآن‌جهت می‌نگارم که احتمال شهادت برای بنده روسیاه بسیار بعید و کم است؛ اما به‌هرحال آرزو برای جوانان عیب نیست؛ شاید به برکت سرخی خون شهیدان الهی در فضای عطرآگین این کربلای ثانی و به آبروی حماسه‌آفرینان آن، فیض شهادت شامل حال بنده حقیر نیز شود که شهید شاهد است، حی است، حاضر است بر همه زمان‌ها شهید خط سرخی است بر وجود نامی مستکبران شهدا با آن نگاه‌های ربانی و ملکوتی که در لحظه شهادت دارند ارزش‌های گمشده و فراموش شده انسانی را زنده می‌کنند.

 مبارزه است باید با سختی جنگید اگر انسان در این راه سستی و کاهلی کند و ننگ را بپذیرد فنا خواهد شد و اگر صبر و تلاش و کوشش به خرج دهد در ملکوت اعلی جای خواهد گرفت. شاید ما هم به صف شهیدان خونین پیکر حسینی پیوستیم اگر خداوند کریم این جان ناقابل ما را که خود به ما عطا نموده قبول نماید دوباره به اصل خود برمی‌گردیم.

 پدر، مادر، خواهر و برادر عزیزم بدانید که مؤمن واقعی با خون خود وضو می‌گیرد و به نماز عشق می‌ایستد و ارزش هر انسانی به پایبندی او به عشق است و خوشا به حال شما که امانت خویش را به مأوایش فرستادید و از شما تقاضا دارم مرا حلال نمایید.

 پدرم تو مرا با زحمت بزرگ کردی حلالم کن و مادرم که به من شیر دادی و سختی برایم کشیده‌ای حلالم کن خواهر و برادرم حلالم کنید؛ و از تمام دوستان و آشنایان خواهشمندم که مرا حلال کنند و ای عزیزان ممکن است وقتی که شما این نوشته‌ها را که به‌عنوان وصیت نوشته بخوانید من دیگر نباشم و روحم از جسم مادی خارج شده باشد؛ اما چون برای شهید مرگی وجود ندارد بدانید که من نمرده‌ام.

 در آخر سخنی با شما مردم دارم، می‌دانم که خود آگاهید؛ اما سخن آخرم این است که بیشتر مدافع انقلاب باشید و از ارزش‌های والای اسلامی و انسانی پیروی کنید تنها به خدا توکل کنید. مبادا امام را چون اهل کوفه که اباعبدالله را بی‌یاور گذاشتند تنها گذارید و کلام آخر اینکه بر سختی‌ها و مشکلات فائق آیید که خدا یار محرومان خواهد بود.

 انتهای پیام/