به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، هر روز یک حکمت از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را با هم می‌خوانیم؛

 عَنْ نَوْفٍ الْبَکَالِییِ قَالَ: رَأَیْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (علیه‌السلام) ذَاتَ لَیْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ فِی النُّجُومِ، فَقَالَ لِی یَا نَوْفُ أَ رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ؟ فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ. قَالَ: یَا نَوْفُ طُوبَی لِلزَّاهِدِینَ فِی الدُّنْیَا، الرَّاغِبِینَ فِی الْآخِرَةِ، أُولَئِکَ قَوْمٌ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ بِسَاطاً وَ تراب‌ها فِرَاشاً وَ مَاءَهَا طِیباً وَ الْقُرْآنَ شِعَاراً وَ الدُّعَاءَ دِثَاراً، ثُمَّ قَرَضُوا الدُّنْیَا قَرْضاً عَلَی مِنْهَاجِ الْمَسِیحِ.

 1. وصف زاهدان (اخلاقی، تربیتی):

 از نوف بکّالی نقل شده، که در یکی از شب‌ها، امام علی علیه السّلام را دیدم برای عبادت از بستر برخاست، نگاهی به ستارگان افکند، و به من فرمود: خوابی یا بیدار؟ گفتم: بیدارم. فرمود: ای نوف خوشا به حال آنان که از دنیای حرام چشم پوشیدند و دل به آخرت بستند، آنان مردمی هستند که زمین را تخت، خاک را بستر، آب را عطر و قرآن را پوشش زیرین، و دعا را لباس روئین خود قرار دادند و با روش عیسای مسیح با دنیا برخورد کردند.

 یَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ (علیه السلام) قَامَ فِی مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّیْلِ، فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا یَدْعُو فِیهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِیبَ لَهُ، إِلَّا أَنْ یَکُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِیفاً أَوْ شُرْطِیّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ وَ هِیَ الطُّنْبُورُ أَوْ صَاحِبَ کَوْبَةٍ وَ هِیَ الطَّبْلُ.

 2. ارزش سحرخیزی:

 ای نوف! همانا داود پیامبر (که درود خدا بر او باد) در چنین ساعتی از شب بر می‌خاست و می‌گفت: این ساعتی است که دعای هر بنده‌ای به اجابت می‌رسد، جز باج‌گیران، جاسوسان، شبگردان و نیروهای انتظامی حکومت ستمگر، یا نوازنده تنبور و طبل.

 منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت علیهم‌السلام

 انتهای پیام/