به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید سید حسین اســفندفرد، یازدهم تیر ۱۳۳۸ در شــهر کربلای عراق چشم به جهان گشود. تا پایان دوره متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند و دیپلــم گرفت. به‌عنوان ســرباز ارتش در جبهه حضور یافت. یازدهم آبان ۱۳۶۱، در عین خوش توســط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به ســر، شهید شد. مزار او در بهشت‌زهرای شهرستان تهران واقع است.

فرازی از وصیت‌نامه شهید سید حسین اسفندفر: 

به تاریخ چهارم آبان ۱۳۶۱، مصادف با هفتم محرم‌الحرام ۱۴۰۳

اعوذبالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و درود فراوان بر مهدی قائم (عج) و نایب بر حق او، رهبر مستضعفان جهان و درهم کوبنده مستکبران (شرق و غرب)، روح‌الله الموسوی الخمینی؛ با سلام و درود فراوان بر امت همیشه بیدار حزب‌الله، با درود فراوان بر شهدای کربلای ایران و با سلام بر خانواده گرامی‌ام امیدوارم که همیشه در حال ذکرکردن معبود، تنها پشتوانه خود، باشید.

خانواده عزیزم می‌خواهم کمی با شما درد دل کنم؛ چون این آخرین وصیت بنده حقیر و کوچک شما است و بعد از آن با ملت شهیدپرور قهرمان ایران. خانواده گرامی با سلام به تک‌تک شما (پدر و مادر، برادران و خواهرانم) که امیدم به شماست که در حقیقت امید آینده اسلام هستید، می‌رسانم. از دور کف دست پدر و مادر عزیز و بهتر از جانم که حقی به گردن من گنهکار دارند، می‌بوسم. ان‌شاءالله در نمازجمعه این فریضه عبادی و سیاسی شرکت کنید که همانا رسیدن به رب‌العالمین است. خانواده گرامی از تمام شما و فامیل‌ها می‌خواهم که اگر کوتاهی در انجام‌وظیفه، گزندی یا ناراحتی به شما رسانده‌ام، مرا ببخشید تا در برابر عظمت قادر متعال شفاعت بطلبم.

برای انسداد هوس‌ها و شهوات درونی و برونی روزهای دوشنبه و پنجشنبه را روزه بگیرید. بهترین سفارشی که به شما دارم، این است که همیشه خدا که در وجود شما است فراموش نکنید. پشتیبان ولایت‌فقیه باشید که همانا استمرار حرکت انبیا است. به کلمات جان‌بخش و جان‌نثار امام گوش فرادهید و به آن‌ها عمل کنید. در آخر سخنم این است که بعد از من برادرانم اسلحه‌ام را بردارند و با غارتگران و منافقین بجنگند. تکرار می‌کنم ان‌شاءالله اگر خدا بخواهد از تقصیرات این بنده عاجز بگذرد، دلی مقاوم و پاک نصیب بنده شود و شهادت قسمتم گردد.

خدا واقعاً شاهد بر تمام اعمال و رفتار بندهایش است. افتخار داشته و دارم؛ چون شهادت نوشیدنی کمیابی است که به هرکس اعطا نمی‌شود. شهید همیشه و در همه حال نظر می‌کند به وجه الله. اگر همچون شهادتی نصیب ما شد ناراحت نشوید؛ چون راه خود را پیدا کرده‌ام. آن‌قدر آن را جستجو کردم تا پیدایش کردم. برایم گریه نکنید. گریه بر شهید جایز نیست، چون که همیشه زنده و جاوید است تا روز محشر و قیامت. خانواده گرامی شهادت راهی است که هرقدر هم در آن استقامت شود حتی تا نزدیک آن ارزشمند و نایاب است. دیگر عرضی ندارم جز صبر و استقامت شما.

انتهای خبر/