به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید «محبوب شهبندی»، یادگار حسین و زلیخا، در شانزدهم دی‌ماه ۱۳۳۸ در اردبیل دیده به جهان گشود. او که تحصیلات خود را تا دیپلم ادامه داد، با عزمی راسخ از سوی ارتش به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اعزام شد و سرانجام در بیست‌ویکم اردیبهشت ۱۳۶۲، در مریوان، با اصابت تیر به قلبش، به فیض عظمای شهادت نائل آمد. پیکر پاک این شهید بزرگوار در بهشت‌زهرای تهران آرمیده است؛ نمادی از ایثار، مقاومت و عشق بی‌کران به اسلام و میهن.  

در ادامه، متن کامل وصیت‌نامه این شهید والامقام را با حفظ تمام جزئیات و بدون دخل و تصرف می‌خوانید:  

«به نام آن خدایی که زمین و آسمان را آفرید و به ما هستی بخشید. ای خدای مهربان! من در این لحظات حساس زندگی‌ام روی به درگاه بزرگت می‌کنم و از تو یاری می‌طلبم که مرا بیامرزی. من بی‌اندازه در برابر بزرگواریات کوچکم و در برابر آن همه نعمتی که به ما داده‌ای عاجزم که شکر آن را به جا آورم؛ ولی این بزرگواریات و این بخشندگیات را بسیار بسیار احساس می‌کنم و می‌دانم که اگر کسی توبه کند، توبه‌اش را خواهی پذیرفت.»  

 «پروردگارا! در این لحظات عمرم که بسیار حساس می‌باشد و دشمنان دین اسلام بر ما از هر گوشه‌ی مملکت با سلاح‌های ضدبشری می‌تازند، امیدوارم اراده کنی لحظه‌ای شهادت به سراغ ما بیاید، ما را بیامرزی و از شر شیطان و از ناراحتی‌های آن دنیا آسوده نمایی. برای ما روشن است که در روز رستاخیز، به اعمال همه رسیدگی می‌شود. اگر ذره‌ای گناه کرده باشند، به سزای خودشان خواهند رسید.»  

«خدایا! امید که ما را جزو شهیدان راه حق قرار دهی که پیروزی بزرگی است برای مجاهدان اسلام و ابدی است!»  

 «پس در این وصیت‌نامه‌ام چند کلمه‌ای به خانوادۀ خودم عرض می‌کنم که مبادا اگر شهادت به عنوان هدیه‌ای از جانب خداوند نصیب این‌جانب شد، برای من گریه نکنند؛ چون شهید معنایی خاص و ارزش‌مندی برای هر انسان الهی می‌باشد که هرکس به آن دست یابد، واقعاً از تاریکی‌های زندگی بیرون آمده است و به روشنایی و به حق رسیده است.»  

«دومین تقاضای من از خانوادهام و از دوستانم و هم‌میهنانم این است که در بارۀ خودشان کمی فکر کنند و ببینند برای چه به دنیا آمده‌اند و چه راهی را باید انتخاب کنند در زندگی فانی خودشان که محدود و زودگذر است.»  

 «مبادا دیر بجنبند که خواب غفلت آن‌ها را ببرد و یک روز ببینند که سرمایه‌ی زندگیشان تمام شده، که همان سرمایه‌ی زندگی، عمر محدود می‌باشد و دیگر دستشان به جایی نمی‌رسد و خدای‌نکرده دست خالی و بی‌هدف و بی‌ایمان و بی‌مقصد از دنیا بروند، و این برای انسان نیست.»  

 «این خصلت و بی‌هدفی در زندگی برای موجوداتی است که فکر و تفکر در دنیا ندارند و فقط خوردن و آشامیدن و خوابیدن را بلدند و زندگی هیچ و هیچ است؛ یعنی مادیات همیشه برای انسان باقی نخواهد ماند.»

«انقلاب ما به انقلاب حضرت مهدی (عج) خواهد پیوست!»  

 «در آخر وصیت‌نامه‌ام از ملت رزمنده‌ ایران می‌خواهم که این انقلاب بزرگ ایران را که به رهبری امام عزیزمان، آیت‌الله خمینی، به حرکت درآمده، کوچک نشمارند که این انقلاب اسلامی است و به امید خداوند بزرگ به انقلاب حضرت مهدی (عج) خواهد پیوست و تمام جنایتکاران جهان را به جزای خودشان خواهند رساند.»  

 والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته  

انتهای پیام/