ز اینجا وصیت خود را آغاز می‌کنم. راستی قلم‌به‌دست گرفتن و وصیت نوشتن چه آسان است؛ ولی عمل‌کردن به آن چه مشکل. خدمت پدر و مادر عزیز و گرامی و اهل خانواده‌ام سلام عرض می‌کنم و این سلام را که از اعماق قلبم برای شما می‌فرستم پذیرا باشید.

 پدر و مادر عزیزم! اگر من در این راه شهید شدم و جان ناقابل من گرفته شد؛ در غم ازدست‌رفتن من خوشحال باشید و افتخار کنید که توانستید فرزندی فدای اسلام کنید و برای من گریه نکنید و ناراحتی ایجاد نکنید. من خودم راه را انتخاب نموده‌ام و پدر و مادرم و اهل خانواده هر وقت به یاد من افتادید و خواستید گریه کنید برای مظلومیت حضرت امام حسین (ع) و حضرت علی‌اکبر (ع) گریه کنید که واقعاً لایق گریه هستند.

 برادران و خواهران! من از همگی شما می‌خواهم که مرا ببخشید و هر بدی از من دیده‌اید از شما حلالیت می‌طلبم. وصیت من به شما برادران و خواهران و کلیه فامیل این است که اگر می‌خواهید راه شهدا را ادامه دهید پیرو خط امام باشید و پشتیبان ولایت‌فقیه بوده تا آسیبی به این کشور اسلامی نیاید، سعی کنید دشمن داخلی که همان منافقین هستند را سرکوب کنید، نگذارید که توطئه به پا کنند و مردم را به انقلاب بدبین کنند. هرکس هر حرفی در گوشه و کناری زد تا حد توان از انقلاب دفاع کنید. جنگ ما یک جنگ دفاعی است. بر ملت ما تجاوز شده است؛ شهرها، آبادی‌ها و استان‌های ما را ویران و مردم را آواره و سرگردان کرده‌اند. ظلم است که ما در مقابل این همه جنایت ساکت بمانیم. ما باید حق خودمان را از این تجاوزگران بگیریم، لیکن اگر همه ما هم فدای اسلام شویم باید با نثار خون خودمان تا آخرین قطره خون که در بدن داریم در مقابل این متجاوزگران ایستادگی کنیم و از کشور و مملکت اسلامی و از خانه و کاشانه و ناموس خودمان دفاع می‌کنیم تا دیگر کسی حق تجاوز به کشور را نداشته باشد.

 پیام دیگر من به پدر، مادر، خواهران و برادران خودم این است که به تمام فامیل، همسایگان، دوستان و هرکس که با من آشنایی داشته است بگویید که مرا مورد عفو و بخشش قرار دهد و از تمامی مردم جامعه اسلامی ایران می‌خواهم که در نماز جماعت و نمازجمعه بیشتر شرکت کنند؛ چون که پیروزی اسلام از این نمازها و ترس دشمن از این جماعت‌ها است. در عبادت‌های خودتان دعا برای پیروزی رزمندگان و طول عمر و سلامتی امام امت را فراموش نکنید. همچنین دعا برای شفای معلولین و مجروحین و آزادی اسرا را از یاد نبرید.

 از ملت بیدار ایران می‌خواهم که در پشت‌جبهه به فرزندان و کودکان خودتان درس شهامت و شجاعت و درس مبارزه بیاموزید و آنها را بی‌فکر و بیخود بار نیاورید. فرزندانی بزرگ کنید که برای آینده اسلام و دین خدا مفید باشند و بتوانید ادامه‌دهنده راه شهدا باشید. بدانید که جنگ ما امروز بین تمامی اسلام و تمامی کفر است و اگر اسلام به یاری شما پابرجا بماند تمام مستضعفین جهان را از اسارت نجات داده‌اید. هرچه ملت ما را بکشند، ملت ما بیدارتر می‌شود.

 سلام و درود بر رزمندگان کفرستیز اسلام، این ادامه‌دهندگان راه شهدا و این راه‌گشایان کربلای حسینی و از آنجا به بیت‌المقدس و قدس عزیز ان‌شاءالله.

 در پایان سخنانم از ملت بیدار و مقاوم می‌خواهم که از کمک‌های بی‌دریغ خودتان، هرکس به حد توانایی خودش به جبهه‌ها کمک کند. همچنین از خانواده خودمان می‌خواهم که کمک‌های نقدی و جنسی به جبهه‌ها را فراموش نکنند.

 در آخر از همه شما می‌خواهم که برایم دعا کنید که خداوند گناهان مرا ببخشد و بیامرزد.

 شهیدم، شهیدم، این شعار من است: گرچه در خاک و خون گشته‌ام لاله‌گون، مادرم در وطن در انتظار من است.