به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید مجید برازنده دهم فروردین 1350، در شهرستان زاهدان به دنیا آمد. پدرش محمدحسین و مادرش خدیجه نام داشت، دانش‌آموز اول متوسطه بود. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. یازدهم تیرماه 1365، در مهران توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر وی را در زادگاهش به خاک سپردند.

 در فرازی از وصیت‌نامه این شهید آمده است:

 بسم الله الرحمن الرحیم

 بهترین عمل مؤمن جهاد در راه خداست.

 دفاع از دینی می‌کنیم که امام حسین (ع) آن را بر ما معلوم و تکلیف نموده است. اولین و بهترین سخن، سخنی است که با نام خدایی شروع شود که انسان را از لخته خونی پدید آورد.

 به نام پروردگار در هم کوبنده ستمگران. به نام پیامبران، مخصوصاً حضرت محمد (ص) خاتم پیامبران و دوازده نور پاک و به نام پاکیزه‌ترین زن عالم فاطمه زهرا (س) و به نام منجی عالم، امید مستضعفان، ولی‌عصر، حجه ابن الحسن (عج) و به نام نایب بر حقش خمینی که با پیروی از اجداد طاهرینش ما را از زیر ظلم و ستم و فساد رهایی بخشید و هم اکنون علیه همه باطل‌های دنیا ایستاده است.

 دفاع از دینی کردم که حضرت ابراهیم (ع) با تبرش و موسی (ع) با عصایش و محمد (ص) با قرآنش و علی (ع) با ذوالفقارش و حسین (ع) با خونش از آن، تا آخرین قطره خونشان دفاع کردند.

 ای ملت شهیدپرور ایران باید همواره هوشیار باشید، تا مبادا دشمن‌های داخلی و خارجی با ایجاد مطالبی فرعی و انحرافی، شما را از جنگ دلسرد و مأیوس نمایند.

 ای ملت عزیز با منافقین داخلی و ستون پنجم تاحدامکان مبارزه کنید و تا ریشه‌کن‌کردن بعثیان کافر، راندن آنان از سرزمین خودمان و عراق از پای ننشینید.

 ای ملت قهرمان وحدت را حفظ کنید که زمانی بیچارگی ما سر می‌رسد که تفرقه بین ما زیاد شود.

 ای ملت انقلابی دست از دامان امام و اسلام بر ندارید، اگر چنان شود، بر سر ما آن خواهد آمد که بر کوفیان آمد. از شما می‌خواهم امام را تنها نگذارید.

 پروردگارا، تو را چگونه ملاقات کنم درصورتی‌که گناه کارم و کوله باری پر از گناه به همراه دارم چگونه به سویت بیایم در صورتی که همیشه دست گدایی در درگاهت دراز کرده‌ام. خداوندا نام مرا در فهرست محبان حضرت محمد (ص) و آل محمد (ص) ثبت فرما.

 ای مادر عزیزم بعد از شهادتم راضی نیستم کسی برایم ناله کند. اگر شهید شدم، بزرگ‌ترین افتخارم این است که معلم درس شهادت را به من خوب آموخته است و دیگر افتخارم این بود که در عصر امام خمینی می‌زیستم، ای مادر عزیزم اگر خواستید و در توانتان بود خیابان را چراغانی کنید، اگر یک شب هم شد شیرینی هم بدهید و اما از همه مهم‌تر این است که اگر مایلید برای من نماز بخوانید و روزه بگیرید.

 پدر جان: وقتی می‌خواهید مرا دفن نمایید بگویید که خدایا این قربانی و این هدیه را از من بپذیر. مبادا به‌خاطر شهادت من شکسته و ناراحت شوی، ای پدر جان، راضی نیستم کسانی که به روحانیون و انقلاب بدگمان هستند در تشییع‌جنازه‌ام شرکت کنند، چون من طرفدار انقلاب و اسلام هستم.

 در ضمن هر کدام از شماها هم از برادران و خواهرانم و دیگران که به من اظهار لطفی دارند، اگر یک کدام به انقلاب یا امام و یاران با وفایشان بد بگویند، او را از خود طرد نمایید.

 ای پدر جان، خیلی زحمت کشیدی و نتوانستم دینم را به شما ادا کنم، امید است که مرا حلال کنی، دست و پایت را می‌بوسم، ای مادر عزیزم، ای بعد خدا امیدم، ای کسی که برایم زحمت کشیدی آفرین بر تو و شیر پاکت. از خداوند متعال خواهانم که تو را با حضرت زهرا (س) محشور نماید.

 ای برادران و خواهرانم کوچک‌تر از این هستم که شما را پند و نصیحت کنم، اگر برایتان امکان دارد به وصیتم عمل کنید:

 1_ نمازهایتان را همیشه سروقت بخوانید و قرآن بعد از هر نماز را فراموش نکنید.

 2_ صلوات بر محمد (ص) و آلش را هیچ‌وقت فراموش نکنید

 3_ همیشه در دعاهای کمیل، ندبه و توسل شرکت کنید و دعای فرج امام‌زمان (عج) را فراموش نکنید.

 4_ برای بقای عمر و سلامت امام و یارانش دعا کنید.

 5_ همیشه در عزاداری‌های امام حسین (ع) و تشییع‌جنازه‌های شهدا شرکت کنید.

 مادر و پدرم اگر امکان دارد مرا با لباس قبر کنید، دیگر عرضی ندارم جز دعا به جان شما و من چیزی جز دعا ندارم که برای شما هدیه کنم. اگر برایتان امکان دارد حق‌الناس من را بپردازید.

 انتهای پیام/