به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، با آغاز مهر و وزیدن نسیم خنک پاییزی، شهرستان شهریار در غرب استان تهران چهره‌ای دیگر به خود می‌گیرد. باغ‌های گسترده، درختان انار و انگور، و کوچه‌های پوشیده از برگ‌های زرد و نارنجی، حال‌و‌هوایی شاعرانه به این منطقه می‌بخشند. پاییز در شهریار تنها یک فصل نیست؛ فرصتی است برای زنده شدن آیین‌های قدیمی، جشن‌های محلی و یادآوری پیوند دیرین مردم با طبیعت.

شهریار با وجود نزدیکی به پایتخت، هنوز هویت روستایی و کشاورزی خود را حفظ کرده است. در روستاهای اطراف مانند وحیدیه، فردوسیه، اصیل‌آباد، عباس‌آباد و بکه، هر ساله با فرارسیدن پاییز، جشن‌های کوچک اما پرشور برپا می‌شود که ریشه در سنت‌های کهن دارد.

جشن برداشت انار و انگور

یکی از زیباترین آیین‌های پاییزی در شهریار، جشن برداشت انار و انگور است. باغداران در نیمه‌ مهر تا اوایل آبان، هنگام برداشت محصولاتشان، خانواده و همسایه‌ها را دعوت می‌کنند تا در شادی‌شان شریک شوند. زنان محلی سفره‌های رنگارنگی از غذاهای سنتی پهن می‌کنند: آش انار، کوفته، شله‌زرد و نان تازه تنوری. در برخی روستاها رسم است که نخستین سبد انار را به نیت برکت و سلامتی، میان همسایه‌ها تقسیم می‌کنند.

محراب نفریه، یکی از باغداران قدیمی منطقه‌ کهنز، بیان کرد: برای ما پاییز یعنی زندگی دوباره‌ زمین. انگور و انارِ شهریار همیشه معروف بوده، چون با آب قنات‌های قدیمی آبیاری می‌شود. هر سال خانواده‌ها کمک می‌کنند تا محصول جمع شود و آخر کار جشن می‌گیریم.

آیین پخت رب انار و شیره‌ی انگور

در بسیاری از خانه‌ها، روزهای پاییزی با بوی خوش پخت رب انار و شیره‌ انگور همراه است. زنان محلی دیگ‌های بزرگ مسی را روی هیزم می‌گذارند و از صبح تا عصر مشغول هم زدن رب می‌شوند. این کار نه تنها یک فعالیت اقتصادی، بلکه فرصتی برای باهم بودن و گفت‌وگوهای صمیمی خانوادگی است. صدای خنده‌ی زنان و بخار خوش‌رنگ رب، کوچه‌های شهریار را پر می‌کند.

 جشن شکرگزاری برداشت محصولات کشاورزی

در برخی نقاط شهریار، به‌ویژه در روستاهای جنوبی، رسم است که پس از برداشت گندم و جو در اوایل پاییز، جشن شکرگزاری از زمین برگزار می‌شود. پیران روستا دعای برکت می‌خوانند و جوان‌ترها موسیقی محلی می‌نوازند. این آیین، هرچند امروزه ساده‌تر برگزار می‌شود، اما همچنان نشانی از احترام مردم به طبیعت و زحمت کشاورزان است.

طبیعت پاییزی شهریار؛ تابلویی از رنگ و مه

شهریار به‌دلیل داشتن باغ‌های میوه‌ فراوان، در پاییز به یکی از دیدنی‌ترین مناطق اطراف تهران تبدیل می‌شود. در این فصل، مسیر جاده‌ شهریار تا باغستان به تابلویی از رنگ‌های طلایی و قرمز بدل می‌شود.

بسیاری از عکاسان و گردشگران برای ثبت این زیبایی به مناطق بکر مانند تپه‌ علی‌خان، باغستان قدیم و روستای دهشاد می‌آیند.

هوای معتدل، مه صبحگاهی و بوی برگ‌های خیس، حال‌و‌هوایی شاعرانه به این شهر می‌بخشد. در برخی محله‌ها هنوز می‌توان صدای فروشنده‌هایی را شنید که با صدای بلند «لواشک اناری و آلوچه ترش» می‌فروشند و پاییز را در طعم و رنگ زنده نگه می‌دارند.

 آیین‌های مذهبی و اجتماعی در پاییز

پاییز شهریار همچنین با مناسبت‌های مذهبی و اجتماعی همراه است. در ایام اربعین و شهادت امام رضا (ع)، مردم شهر و روستاها با برپایی مراسم عزاداری، نذری‌پزی و پیاده‌روی‌های محلی، چهره‌ای معنوی به این فصل می‌بخشند. جوانان با دل و جان در هیئت‌ها فعالیت می‌کنند و زنان محلی با پخت آش رشته و شله‌زرد، نذرهای خود را ادا می‌کنند.

پاییزِ شهریار؛ فصل هم‌دلی

پاییز برای مردم شهریار تنها فصل برگ‌ریزان نیست، بلکه زمان هم‌دلی، همکاری و یادآوری ریشه‌هاست. در روزهایی که زمین آرام می‌گیرد و هوا بوی خاک می‌دهد، مردم نیز به گذشته‌های خود نزدیک‌تر می‌شوند. هنوز هم در بسیاری از خانواده‌ها رسم است که غروب‌های پاییزی کنار کرسی بنشینند، چای و کلوچه بخورند و قصه‌های قدیمی را برای کودکان تعریف کنند.

شهریار در پاییز، شهری از رنگ و مه و مهر است. شهری که هر برگ افتاده‌اش، نشانی از زندگی و هر جشن محلی‌اش، یادگاری از نسل‌های پیشین. در میان هیاهوی شهرنشینی و ساختمان‌های جدید، این آیین‌های کوچک اما اصیل، روح زنده‌ی شهریار را حفظ کرده‌اند، روحی که با هر نسیم پاییزی دوباره جان می‌گیرد.
انتهای خبر/*