به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید «نجات‌علی اسدی» سوم خرداد ۱۳۴۴ در روستای تازه کند از توابع شهرستان زنجان چشم جهان گشود. پدرش زکریا و مادرش بتول نام داشت. دانش آموز اول متوسطه در رشته تجربی بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور داشت. چهارم خرداد ۱۳۶۱ در خرمشهر بر اثر اصابت گلوله به سر شهید شد. پیکرش را در بهشت زهرا شهرستان تهران به خاک سپردند.

در ادامه بخشی از وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید؛

بسم الله الرحمن الرحیم و بسم رب الشهداء و الصدیقین
«قُلْ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُکِی وَمَحْیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ»  

با درود بی‌پایان به پیشگاه رهبر کبیر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره)، که تجسم عینی اسلام ناب محمدی (ص) و پرچمدار مبارزه با استکبار جهانی بود. او که به حق، نایب امام عصر (عج) است و با رهبری خویش، امت اسلامی را از تاریکی‌های جهل و استبداد رهانید.  

درود بی‌حد بر شهیدان راه اسلام، آنان که با الهام از قیام اباعبدالله الحسین (ع)، در برابر ظلم ایستادند و با نثار خون پاک خود، درخت تنومند انقلاب اسلامی را آبیاری کردند. آنان که به ندای «هَلْ مِنْ نَاصِرٍ یَنْصُرُنِی» لبیک گفتند و با شهادت خویش، درس آزادگی و مقاومت را به نسل‌های آینده آموختند.  

این وصیت‌نامه را در آستانه حمله‌ای بزرگ و سرنوشت‌ساز می‌نویسم. حمله‌ای که فرمانده‌اش حضرت صاحب‌الزمان (عج) است و پایانش پیروزی نهایی حق بر باطل. بدانید که هدف ما، صرفاً جبهه‌های جنگ با عراق نیست. اگر در جنوب، شرق یا شمال می‌جنگیدیم، باز هم هدفمان کربلا بود. اگر با آمریکا و صهیونیسم جهانی می‌جنگیدیم، باز هم کربلا را فریاد می‌زدیم.  

کربلای ما، محدود به جغرافیا نیست. کربلای ما، همان راهی است که امام حسین (ع) به ما آموخت؛ راهی که هر کس در آن گام نهد، چه کشته شود و چه بکشد، پیروز است. «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَاءُ وَ کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلَاءُ».  

ای امت اسلام! بدانید که این راه را با آگاهی کامل برگزیده‌ام. هیچ‌کس مرا مجبور نکرده است. خود، با تمام وجود دریافته‌ام که دفاع از اسلام، تنها در سایه این جهاد مقدس ممکن است. اگر شما نیز خواهان زندگی با عزت و شرافت هستید، باید در این مسیر گام نهید.  

به همه کسانی که هنوز توفیق حضور در جبهه‌ها را نیافته‌اند، می‌گویم: آنان که در راه دفاع از اسلام شهید می‌شوند، بیهوده قدم در این راه ننهاده‌اند. هدف آنان، حفظ اسلام اصیل و انقلاب اسلامی است. وظیفه شماست که نگذارید خیانت‌کاران، این انقلاب را از مسیر اصلی‌اش منحرف کنند. اگر دیدید کسانی درصدد ضربه زدن به اسلام و انقلاب هستند، باید با تمام قوا در برابر آنان بایستید. در غیر این صورت، در روز قیامت، در برابر خون شهیدان مسئول هستید.  

به آنان که در خط اسلام و ولایت فقیه نیستند، می‌گویم: اگر راه مرا که همان راه امام خمینی (ره) است، نمی‌پذیرید، نه در مراسم ختمم حاضر شوید و نه برایم فاتحه بخوانید. تنها در یک صورت شما را می‌بخشم: اگر توبه کنید و به دامان اسلام و انقلاب بازگردید.  

پدر و مادر عزیزم! اگر شهید شدم، بدانید که فرزندتان در راه خدا جان باخته است. به جای عزاداری، شکرگزار باشید و پرچم سبز، پرچم اسلام را بر در خانه بیاویزید. می‌دانم که گریه بر شهید، نشانه عشق است، اما در ملأ عام بر من گریه نکنید؛ مبادا منافقان گمان کنند که از این فداکاری پشیمان هستید.  

مرا در بهشت زهرا (س)، که گواه مبارزات امت اسلام است، به خاک بسپارید. بر مزارم این نشانه‌ها را بگذارید: یک جلد قرآن کریم، عکس امام خمینی (ره)، عکس آیت‌الله منتظری، عکس مقام معظم رهبری (حضرت آیت‌الله خامنه‌ای)، عکس حجت‌الاسلام هاشمی رفسنجانی و عکسی که با شهید بهشتی دارم. این‌ها همه نشانه‌های راهی است که برگزیده‌ام.  

خانواده گرامی‌ام! اگر این شهید را دوست دارید، بدانید که او به ولایت فقیه اعتقاد راسخ داشت. معتقد بود کشوری که روحانی نداشته باشد، مانند بیمارستانی بدون پزشک است. من وجود خود را وابسته به اسلام می‌دانم و روحانیت را جزئی از وجود خویش می‌شناسم.  

خدای را سپاس می‌گویم که مرا در عصر امام خمینی (ره) آفرید و توفیق جهاد در راهش را به من داد. از پدر و مادرم حلالیت می‌طلبم. از تمام بستگان و دوستانم می‌خواهم اگر بدی از من دیده‌اند، مرا ببخشایند.  

انتهای پیام/