به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، وحید قباخلو دکترای علوم ورزشی در یادداشتی نوشت: هوش حرکتی–جسمانی (Physical/Movement Intelligence) نقش مهمی در کیفیت زندگی افراد دارد و فقط به ورزشکار بودن محدود نمی‌شود. تأثیرات اصلی آن را می‌توان از چند منظر بررسی کرد:

۱. زندگی روزمره و سلامت جسم

افرادی با PQ بالا:
کنترل و آگاهی بدنی بهتری دارند.
هماهنگی، تعادل و واکنش سریع‌تری نشان می‌دهند.
کمتر دچار آسیب‌های حرکتی می‌شوند.
سبک زندگی فعال‌تری دارند که باعث سلامت قلب، عضلات و کاهش استرس می‌شود.
در نتیجه: بدن سالم‌تر = انرژی و تمرکز بیشتر در زندگی.

۲. یادگیری و رشد ذهنی

این افراد:
از طریق عمل کردن، تجربه و حرکت بهتر یاد می‌گیرند.
یادگیری عملی (Hands-on) برایشان مؤثرتر از مطالعه صرف است.
ارتباط قوی‌تری بین ذهن و بدن دارند.
مثال: یادگیری مهارت‌ها، زبان، موسیقی یا حتی مفاهیم علمی از طریق تمرین عملی.

۳. موفقیت شغلی

هوش حرکتی بالا در بسیاری از مشاغل یک مزیت بزرگ است؛ از جمله:
ورزشکاران، نظامیان، مربیان، جراحان، دندان‌پزشکان، بازیگران، صنعتگران، تکنسین‌ها، مکانیک‌ها، آتش‌نشانان، نیروهای امدادی، معلمان فعال و مربیان آموزشی.
«این افراد با بدن‌شان فکر می‌کنند، نه فقط با ذهن.»

۴. اعتمادبه‌نفس و هوش هیجانی

کنترل بهتر بدن برابر است با زبان بدن قوی‌تر.
افزایش اعتمادبه‌نفس در ارتباطات اجتماعی.
تخلیه سالم هیجانات منفی از طریق حرکت و فعالیت جسمی (ورزش، تمرین).

۵. کیفیت روابط اجتماعی

درک بهتر فضای شخصی دیگران و احترام به آن.
هماهنگی حرکتی در کار تیمی و موفقیت بیشتر در کار گروهی.
تأثیرگذاری بالاتر در تعاملات حضوری و جمعی.

۶. رشد خلاقیت

حرکت و فعالیت جسمانی موجب:
فعال شدن بخش‌های خلاق مغز و ایده‌پردازی بهتر.
کاهش گیر ذهنی و اضطراب فکری.
به همین دلیل است که پیاده‌روی یا ورزش اغلب باعث «جرقه‌های فکری» می‌شود.

جمع‌بندی

هوش حرکتی–جسمانی بالا یعنی:
توانایی استفاده آگاهانه از بدن برای حل مسئله، بیان احساسات و ساختن زندگی بهتر.
خبر خوب این است که PQ قابل تقویت است؛
با ورزش آگاهانه، یوگا، هنرهای رزمی، ورزش قدرتی، کارهای دستی و تمرین حضور ذهن در حرکت.