- گروه : اجتماعی
- شماره : 10429
تهران نیوز گزارش میدهد؛
رهبری توانجویان؛ آیندهای فراگیر و پایدار
حضور و رهبری افراد دارای معلولیت میتواند موتور محرک جامعهای فراگیر، آگاه و پایدار باشد؛ جایی که توانمندیها دیده میشود و فرصتها برابر است.
به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، در جهان امروز، تقویت رهبری افراد دارای معلولیت نهتنها یک ضرورت اخلاقی، بلکه گامی اساسی برای ساختن آیندهای فراگیر و پایدار است.
حضور فعال و مؤثر این افراد در عرصههای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی نشان میدهد که توانمندی، اراده و خلاقیت محدود به شرایط جسمی یا ذهنی نیست؛ بلکه در بستر فرصتهای برابر و پذیرش اجتماعی شکوفا میشود.
توانمندی افراد دارای معلولیت در نقشآفرینی و مدیریت اجتماعی از آن جهت اهمیت دارد که میتواند ساختارهای اجتماعی را به سمت عدالت، تنوع و همدلی سوق دهد. این افراد با تجربه زیسته و درک عمیق از چالشهای اجتماعی، قادرند الگوهایی نوین در حل مسئله، مدیریت مشارکتی و ارتباط مؤثر ارائه دهند.
حضور آنان در محیطهای کاری و اجتماعی، نهتنها موجب غنای فرهنگی میشود، بلکه سطح آگاهی عمومی را افزایش داده و به شکستن کلیشهها و پیشداوریهای رایج کمک میکند.
برای تحقق این هدف، ایجاد فرصتهای برابر در حوزه آموزش، اشتغال و دسترسی به فناوریهای کمکی اهمیت زیادی دارد. وقتی ابزار و بستر مناسب فراهم باشد، افراد دارای معلولیت میتوانند تواناییهای خود را در حوزههای مختلف از مدیریت سازمانی گرفته تا فعالیتهای اجتماعی به نمایش بگذارند.
نقش دولت، نهادهای مدنی و جامعه در حمایت از این مسیر بسیار مهم است؛ اما بیش از همه، باور به توانایی این افراد و فراهم کردن فضایی برای شنیده شدن صدای آنها اهمیت دارد.
گفتوگو با مربی توانمند این گروه و دو تن از افراد دارای معلولیت، بار دیگر نشان داد که رهبری، مسئولیتپذیری و خلاقیت در وجود آنها جاری است؛ تنها کافی است جامعه درهای فرصت را به رویشان بگشاید. آیندهای پایدار زمانی شکل میگیرد که همه اعضای جامعه، بدون استثنا، سهمی واقعی در ساخت و هدایت آن داشته باشند.
چالشها و نیازهای فراموششده کودکان استثنائی
مسئول فنی مرکز تپش، در گفتوگو با خبرنگار تهراننیوز، با اشاره به تجربه ۳۰ ساله خود در آموزش کودکان در مدارس استثنائی، از چالشها و نیازهای جدی کودکان دارای معلولیت سخن گفت.
لیلا امیری که حدود یکسال است با مددجویان مرکز تپش همکاری میکند، مهمترین مشکلات این کودکان و خانوادههایشان را نبود امکانات کافی و اطلاعرسانی مناسب عنوان کرد.
وی با بیان اینکه مسیر خانه بسیاری از کودکان تا مرکز تپش طولانی است، افزود: به دلیل فاصله زیاد، بچهها مجبورند با سرویس رفتوآمد کنند. بخشی از هزینه سرویس پرداخت میشود، اما متأسفانه این پوشش برای همه کودکان نیست و بخش زیادی از هزینهها را خيّران و مؤسسان مرکز تأمین میکنند.
به گفته مسئول فنی تپش، خانوادههای بسیاری توانایی مالی لازم برای طی این مسیر را ندارند و همین موضوع باعث میشود برخی کودکان از خدمات آموزشی و توانبخشی محروم بمانند.
امیری با اشاره به تفاوت سطح آموزشی مددجویان گفت: بعضی از این بچهها فارغالتحصیل مدارس استثنائیاند و تا یک مقطع ادامه تحصیل دادهاند، اما گروهی هم اصلاً مدرسه نرفتهاند، برخی خانوادهها حتی نمیدانستند چنین مراکز و موسساتی وجود دارد، همین کمبود اطلاعرسانی باعث شده بسیاری از کودکان زمان طلایی آموزش را از دست بدهند.
وی توضیح داد که طی یکسال گذشته حدود ۲۰ تا ۲۵ مددجو زیر نظر او آموزش دیدهاند و توانمندیهای آنها بر اساس سطح عملکردشان تقسیمبندی شده است.
این مسئول افزود: افرادی که توان بیشتری دارند وارد گروه حرفهآموزی میشوند. در این گروه فعالیتهایی مثل سفالگری، موسیقی و هنرهای کاربردی انجام میشود تا بچهها مهارت کسب کنند.
امیری با گلایه از بیتوجهی برخی مسئولان، تأکید کرد: سالهاست فقط وعده میشنویم اما اقدام جدی دیده نمیشود. ما ۱۵ سال دوندگی کردیم تا بالاخره طی دو سال اخیر سرویس ایابوذهاب بچهها با کمک شهرداریها ساماندهی شد. اما هنوز مشکلات بزرگتری وجود دارد.
وی با اشاره به اینکه مهمترین دغدغه، آینده شغلی کودکان پس از فارغالتحصیلی است، ادامه داد: بچهها بعد از مدرسه جایی برای ادامه مسیر ندارند. لازم است مکانهایی ویژه برای آموزش، فعالیتهای فرهنگی و اشتغال این افراد در نظر گرفته شود؛ فضاهایی که متناسب با شرایط آنها طراحی شده باشد. اگر این نیازها برطرف شود، قطعاً آینده این بچهها روشنتر خواهد بود و جامعه نیز از حضورشان بهرهمند میشود.
۱۰ سال تلاش هنری در میان چالشها و امیدها
هنرمند جوان و فعال در حوزه سفال و نقاشی، در گفتوگویی از مسیر دهساله فعالیت هنری خود و چالشهایی که افراد دارای معلولیت در جامعه با آن روبهرو هستند، سخن گفت.
الهه بندری با اشاره به علاقه عمیقش به هنر بیان کرد: حدود ۱۰ سال است که کار سفال و نقاشی انجام میدهم. واقعاً این کار را دوست دارم و بخش مهمی از زندگی من شده است.
وی در ادامه از نقش پررنگ مربیانش در پیشرفت کارهای هنریاش تقدیر کرد و افزود: مربیهایم همیشه کنارم بودند و از من حمایت کردند. اگر پشتیبانی و انرژی مثبت آنها نبود، شاید نمیتوانستم امروز در این مسیر محکم بایستم.
این هنرمند در حالی که از تلاشهای مستمر خود برای ادامه فعالیت هنری سخن میگفت، به سختیهای موجود نیز اشاره کرد: بههرحال شرایط ما با افراد دیگر متفاوت است. رفتوآمد، تجهیزات هنری و امکانات آموزشی همه هزینهبر است. بسیاری از ما برای ادامه مسیر با مشکلات مالی مواجه هستیم.
بندری خواستار توجه بیشتر دولت و نهادهای حمایتی به هنرمندان دارای معلولیت شد و تأکید کرد: دولت باید حمایت ویژهای از جامعه ما داشته باشد. اگر امکانات و حمایتها افزایش پیدا کند، میتوانیم استعدادها و تواناییهایمان را بهتر نشان دهیم و در کنار دیگران در جامعه نقشآفرین باشیم.
انتهای خبر/*
لینک کوتاه خبر
برچسبها
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر میگذارید!
